Δελτίο τύπου της ΚΟΒ Μεγάρων:
Toν σύντροφο Στέλιο Φραγκιουδάκη αποχαιρέτησαν τη Δευτέρα 24 Φλεβάρη η οικογένειά του, οι σύντροφοί του, συγγενείς, πρώην συνάδελφοι και φίλοι.
Στην πολιτική κηδεία παραβρέθηκε αντιπροσωπεία της Τομεακής Επιτροπής Βορειοδυτικής Αττικής με επικεφαλής τον Δημήτρη Μπακάλη.
Εκ μέρους του Κόμματος, τον επικήδειο εκφώνησε Αντώνης Χοροζάνης, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Βορειοδυτικής Αττικής του ΚΚΕ και δημοτικός σύμβουλος Μεγαρέων με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», ο οποίος είπε:
«Σύντροφε Στέλιο εκ μέρους της Κομματικής Οργάνωσης απευθύνω μερικά λόγια στο τελευταίο σου ταξίδι. Γεννήθηκες το 1937 στα Χανιά της Κρήτης από οικογένεια βιοπαλαιστών. Ήσουν το πρώτο απ’ τα δυο τους παιδιά, έχασες από μικρή ηλικία τη μητέρα σου και ο πατέρας σου είχε πολλά προβλήματα.
Οι ανάγκες της ζωής σ’ αυτό το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα σε έβαλαν από μικρό στην εργασία. Το πρωί εργαζόσουν και το απόγευμα σπούδαζες στην τεχνική σχολή «Δαίδαλος» της Κρήτης. Έζησες πολυτάραχη ζωή, ταξίδεψες σαν μηχανικός στα καράβια και ανέπτυξες συνδικαλιστική δράση. Στην πορεία άλλαξες πολλές εργασίες λόγω «κοινωνικών φρονημάτων» και την δεκαετία του 80 κατέληξες να εργάζεσαι στα Ναυπηγεία της Ελευσίνας απ’ όπου και πήρες σύνταξη.
Παντρεύτηκες το 1972 την Καλλιόπη Σταυράκη και απέκτησες δύο κόρες, μετακόμισες από τον Πειραιά στα Μέγαρα όπου έζησες μέχρι σήμερα. Στην πορεία της ζωής έχασες νωρίς την Καλλιόπη και όταν τα παιδιά σας ήταν σε πολύ μικρή ηλικία. Βρέθηκε στη ζωή σου η συντρόφισσα Ελευθερία που σου στάθηκε επάξια και συνέβαλε στην ανατροφή των παιδιών. Οι δύο σου κόρες μεγάλωσαν με αξίες και ιδανικά για μια καλύτερη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Σύντροφε Στέλιο, από μικρός πήρες μέρος στους αγώνες του λαού μας, σαν «αετόπουλο» την περίοδο ΕΑΜ και της αντίστασης κατά των ναζί κατακτητών ενώ την περίοδο της χούντας φυλακίστηκες και βασανίστηκες. Μετά το 10ο Συνέδριο έγινες μέλος του Κόμματος μέχρι και σήμερα. Την περίοδο της διάσπασης με τον Συνασπισμό υπερασπίστηκες τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος. Σαν συνταξιούχος δραστηριοποιήθηκες στο σωματείο των συνταξιούχων ως ταμίας, είχες δράση και στο παράρτημα της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.
Σύντροφε Στέλιο, ήσουν πάντα ανήσυχος και με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά σου έκανες ό,τι μπορούσες για να μεταδώσεις τις ιδέες και τους σκοπούς του Κόμματος. Δεν σε εμπόδιζαν οι αδυναμίες της ΚΟΒ, έπαιρνες κάθε Κυριακή τον “Ριζοσπάστη” και τον διακινούσες. Γνώριζες πολλές φτωχές οικογένειες και τις βοηθούσες με τον τρόπο σου. Σαν εργαζόμενος στα Ναυπηγεία της Ελευσίνας είχες επαγγελματική συνείδηση και σε αγαπούσαν οι εργάτες, ήσουν πάντα υποψήφιος στον ταξικό συνδυασμό του σωματείου του εργοστασίου. Πριν 12 περίπου χρόνια είχες σοβαρό τροχαίο ατύχημα και από τότε δεν είχες καλή επαφή με την πραγματικότητα, δέχτηκες όλη την απαιτουμένη φροντίδα και αγάπη από την οικογένειά σου.
Σύντροφε Στέλιο, πίστεψες στα ιδανικά και τους σκοπούς του ΚΚΕ σε μια περίοδο που φαίνεται πως ο τροχός της Ιστορίας κινείται προς τα πίσω, ήσουν πεισμένος ότι ο 21ος αιώνας είναι αιώνας της επανάστασης.
Έχει σημασία ιστορική αυτό που έγραφε ο Λένιν για την επανάσταση του 1917 «Εμείς αρχίσαμε αυτό το έργο. Πότε ακριβώς, σε πόσο χρονικό διάστημα, οι προλετάριοι ποιανού έθνους θα αποτελειώσουν το έργο αυτό δεν είναι το ουσιαστικό ζήτημα. Το ουσιαστικό είναι ότι ο πάγος έσπασε, ο δρόμος άνοιξε, ότι ο δρόμος χαράχτηκε».
Σου υποσχόμαστε ότι εμείς που μένουμε πίσω, θα παλέψουμε και θα νικήσουμε τις δυσκολίες που βάζει ο βάρβαρος καπιταλισμός, θα ανοίξουμε το δρόμο που οδηγεί στην επανάσταση, με μονόδρομο το σοσιαλισμό – κομμουνισμό χωρίς στάδια διαχείρισης».
