Η θέση της Λαϊκής Συσπείρωσης για τον απολογισμό έργου της Δημοτικής Αρχής όπως εκφράστηκε από τον δημοτικό μας σύμβουλο Αντώνη Χοροζάνη.
Στον πρόσφατο απολογισμό του έργου της δημοτικής αρχής δεν περιμέναμε να ακούσουμε κάτι καινούριο ή ουσιαστικό. Καινούριες ιδέες βέβαια ακούστηκαν, το μοτίβο όμως από συμπολίτευση και αντιπολίτευση ήταν απελπιστικά ίδιο:
Ο δήμαρχος καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες να σώσει το δήμο από τη χρεωκοπία που τον οδηγεί η κυβέρνηση και η οικονομική κρίση. Με σωστή διαχείριση, μειώνει τις σπατάλες, πληρώνει τους υπαλλήλους, προχωρά σε «έργα πνοής», όπως αποχέτευση, υδροδότηση, γηροκομείο, κοινωνικές υπηρεσίες, ασφαλτοστρώσεις κλπ. Προωθεί τον εθελοντισμό, δέχεται απλόχερα «επώνυμες» και μη χορηγίες και ο δήμος συνεχίζει να λειτουργεί!
Η αντιπολίτευση βέβαια διαφωνεί και λέει πως τίποτα δε λειτουργεί σωστά, πως ο δήμαρχος δεν κάνει τίποτα –ούτε αυτά που υποσχέθηκε!-και κάνει μια σειρά προτάσεις που θα δώσουν «πνοή» και ανάπτυξη στον τόπο. Και βέβαια, όλα αυτά θα γίνουν πολύ καλύτερα όταν γίνουν οι ίδιοι δήμαρχοι, μια που αυτοί είναι ως γνωστόν πολύ πιο ικανοί και ξύπνιοι, με πολλές γνώσεις και…γνωριμίες!
Μια χιλιοπαιγμένη κασέτα που «ρυπαίνει» τα μυαλά των συμπολιτών μας και περνά σαφέστατα μηνύματα:
- Ο Δήμος πρέπει να κινείται πάνω στις ράγες της ευρωενωσιακής και κυβερνητικής πολιτικής εκπαιδεύοντας τους πολίτες να θεωρούν δεδομένη τη λογική «παίρνω από τους πολλούς και δίνω στους λίγους, επιστρέφοντας λίγα ψίχουλα για να με ευγνωμονούν και να τους κρατάω όμηρους» Πρακτικά αυτό φαίνεται στην αύξηση των δημοτικών τελών, στις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης διάφορων τομέων του δήμου, στην αναζήτηση τρόπων «εκμετάλλευσης της δημοτικής περιουσίας».
- Οι πολίτες πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως το σύστημα αυτό της εξαθλίωσης και της εκμετάλλευσης είναι κυρίαρχο και αθάνατο, επομένως το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να μην αντιδρούν γιατί θα «κακοχαρακτηριστούν» και θα κινδυνεύσουν να μείνουν έξω από 6μηνα και 8μηνα, από «κοινωνικές βοήθειες» και άλλα θεάρεστα…Αυτό φαίνεται καθαρά στις εργασιακές σχέσεις, που συναντάς τα πάντα (μαύρη εργασία, με μπλοκάκι, μισό χρόνο δουλειά μισό ανεργία, χωρίς ασφάλιση ή ημιασφάλιση, χωρίς ωράριο, εθελοντική εργασία κλπ.) εκτός από σταθερή και μόνιμη εργασία που θεωρείται πρόκληση και αίτημα κάποιων «συνδικαλιστικών ομάδων» που υποσκάπτουν την ανάπτυξη και απεργάζονται το κακό του «Έθνους»!
- Τα λαϊκά συμφέροντα ταυτίζονται με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αφού το κράτος αδιαφορεί για το λαό, του στερεί την Παιδεία, την Υγεία, τον Πολιτισμό, πρέπει να στραφούμε σε επιχειρηματίες που ενδιαφέρονται για μας, που έχουν «κοινωνικές ευαισθησίες» και προσφέρουν στον τόπο! Κι ο ΓΠΣ (Πολεοδομικό Σχέδιο) που καθυστερεί, είναι γιατί δεν αποφάσισαν ακόμα οι επιχειρηματίες που και σε τι θα επενδύσουν. Αρκεί να μην τους θυμώνουμε…(ΕΛΠΕ, Μαρτίνος κλπ.)
- Τα πράγματα θα πάνε καλύτερα αν ενωθούμε (κόμματα και παρατάξεις) και δουλέψουμε για το καλό του τόπου. Ο λαός μπορεί να κάθεται στη γωνίτσα του και να προσεύχεται για όλους αυτούς που δουλεύουν (ή μάλλον τον δουλεύουν) και μια φορά στα 4 χρόνια να τους ψηφίζει (ποιον δεν έχει σημασία, αφού όλοι…ίδιοι είναι!)
Και τελικά τι από όλα αυτά είναι αλήθεια, γιατί ποτέ δε γίνεται τίποτα, γιατί όλοι «παράγουν έργο», όλοι έχουν «φρέσκιες ιδέες», όλοι εξασφαλίζουν χρηματοδοτήσεις, κι ο λαός πάει από το κακό στο χειρότερο; Γιατί ποτέ δε βρίσκεται κανένας να ενδιαφερθεί ειλικρινά για τα βάσανα του λαού και να τον ανακουφίσει πραγματικά, να γίνει ένας απολογισμός θετικός για όλους μας;
Πολύ απλά, γιατί δεν είναι θέμα προσώπων ούτε θέμα δυνατοτήτων και…γνωριμιών! Δεν είναι θέμα «ευαισθησίας» των επιχειρηματιών! Είναι θέμα του ποιος έχει την οικονομική εξουσία (τα αγαθά και τον έλεγχο της παραγωγής) και την πολιτική εξουσία (νόμοι, κατασταλτικοί μηχανισμοί). Και σήμερα την εξουσία αυτή την έχουν οι καπιταλιστές, που μάχονται αναμεταξύ τους για την πίτα των κερδών κι όλοι μαζί επιτίθενται ενάντια στο λαό, στους εργαζόμενους, στα δικαιώματά μας, στην ίδια μας τη ζωή. Κι όποιοι δεν αμφισβητούν αυτή την εξουσία (κόμματα, δημοτικές αρχές) δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να φορτώνονται στην πλάτη του λαού, να τον βαυκαλίζουν, να τον απειλούν, να τον ξεγελούν, να τον αφοπλίζουν, για να διαιωνίζεται απρόσκοπτα η κερδοφορία του κεφαλαίου (ή μιας μερίδας του και γι’ αυτό μαλλιοτραβιούνται μεταξύ τους).
Αν ο λαός έχει αυτό καθαρό, έχει ξεκάθαρο και το καθήκον: Να βγει από τη γωνιά που τον πετάξανε και να πάρει την υπόθεση στα χέρια του! Να δώσει αγώνα σήμερα γι’ αυτά που του στερούν και να βάλει ιερό στόχο την κατάκτηση της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας που θα βάλει οριστικό τέρμα στην εκμετάλλευση. Που θα απολαμβάνει τα αγαθά που του παρέχει η τεχνολογία και που ο ίδιος παράγει!
Αυτός είναι σήμερα ο μόνος τίμιος δρόμος, δύσκολος δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει ο κάθε δήμαρχος ή σύμβουλος, κάθε εργαζόμενος, άνεργος, αγρότης ή ό,τι άλλο. Κι εκεί θα κριθεί, εκεί θα κάνει απολογισμό. Και θα πει πως:
- Αρνείται να ξεπουλήσει την καθαριότητα, τη δημοτική περιουσία σε ιδιώτες, γιατί θα πάψει να είναι δικαίωμα και κτήμα του λαού.
- Θα παρέχει δωρεάν πρόσβαση σε όλους για Πολιτισμό και Αθλητισμό
- Θα αυξήσει τα δημοτικά τέλη των μεγαλοεπιχειρηματιών και θα τα μειώσει ή θα τα καταργήσει για τους οικονομικά αδύναμους.
- Θα δώσει αγώνα και θα βοηθήσει πρακτικά στην κατεύθυνση για πραγματικά δωρεάν υγεία και παιδεία, κοινωνικές υπηρεσίες (Κέντρα Υγείας, γηροκομείο)
- Θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για την αντιπλημμυρική προστασία και την αντισεισμική θωράκιση του τόπου του, ώστε να μην κινδυνεύσουν ποτέ άνθρωποι και σπίτια από φυσικά φαινόμενα (στον 21ο αιώνα).
- Θα σέβεται τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων και θα δίνει αγώνες μαζί τους για την κατάκτησή τους.
Εκεί κρίνεται ο δήμαρχος… από το αν είναι κομμάτι της κρατικής διοίκησης που εξυπηρετεί επιχειρηματικά συμφέροντα ή ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση στο πλευρό του λαού, μπροστάρης στον αγώνα για την τελική νίκη.
Κι όλοι οι εργαζόμενοι, ο λαός, να συνειδητοποιήσουμε πως τίποτα δε χαρίζεται, πως μας αξίζει και μπορούμε να έχουμε μια καλύτερη ζωή. Αντί λοιπόν να ψάχνουμε για τα ψίχουλα που μας πετάνε, να διεκδικήσουμε αυτά που μας χρωστάνε! Και πόσα είναι αυτά; Είναι τα πάντα!
Εμείς θα συνεχίσουμε να καλούμε το λαό, ανεξάρτητα από το πού ανήκει ή τι ψήφισε, σε μαζικό και οργανωμένο αγώνα για ριζική ανατροπή, για να γίνουμε αφέντες στον τόπο μας!
