Στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο κυρίαρχο θέμα ήταν η εκχώρηση της ΔΕΥΑΜ στην ΕΥΔΑΠ ως η μόνη λύση για την απαλοιφή των χρεών και την απαλλαγή του Δήμου από την «αμαρτωλή» εταιρεία του. Όλες οι παρατάξεις συμφώνησαν με την εκχώρηση αυτή, εκφράζοντας διαφωνίες ως προς τις διαδικασίες και τους όρους της σύμβασης. Ο δημοτικός μας σύμβουλος Αντώνης Χοροζάνης απείχε από την ψηφοφορία, εκφράζοντας τη διαφωνία του ΣΥΝΟΛΙΚΑ. Ξεκάθαρα, για μια ακόμη φορά, έδειξε ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα, ποιες είναι οι αιτίες του και ποια είναι η μόνη συμφέρουσα για το λαό λύση. Αξίζει λοιπόν να αναφέρουμε τα εξής:
Για πολλά χρόνια η ΔΕΥΑΜ αποτέλεσε πεδίο συγκρούσεων και σφοδρών αντιπαραθέσεων ανάμεσα σε νυν και πρώην δημάρχους και συμβούλους (σήμερα διεκδικούν την ψήφο) που αλληλοκατηγορούνταν για διασπάθιση δημόσιου χρήματος, ανίκανη διαχείριση, εξυπηρέτηση «ημετέρων», υπερκοστολογήσεις και πολλά άλλα που οδήγησαν την εταιρεία στο να έχει τεράστια χρέη, με μοναδική λύση την εκκαθάριση. Μια εκκαθάριση που ποτέ δεν έγινε, αφού το κλείσιμο της θα φόρτωνε τα χρέη στον Δήμο και βέβαια θα χανόταν ένα «βασικό χαρτί» για εξασφάλιση εκλογικής πελατείας και άλλα «μικροκομματικά» ή και «προσωπικά» οφέλη, σύμφωνα πάντα με τις κατηγορίες που για πολλά χρόνια εκτοξεύονταν ένθεν κακείθεν.
Ως αιτίες κατά καιρούς προβάλλονταν το 60% του νερού που χανόταν λόγω κακής κατάστασης του δικτύου, η μη πληρωμή του νερού από τους δημότες, το μεγάλο κόστος της μεταφοράς της «αφυδατωμένης ιλύος», το κόστος λειτουργίας του βιολογικού καθαρισμού και βέβαια οι μισθοί των εργαζομένων, που πάντα ενοχοποιούνται για την κακοδαιμονία της όποιας επιχείρησης. Στις ερωτήσεις βέβαια που πάντα θέταμε, γιατί δεν επισκευάζεται το δίκτυο αφού το χρυσοπληρώνουμε, πόσοι από τους οφειλέτες είναι λαϊκά νοικοκυριά και πόσοι μεγαλοεπιχειρήσεις , σαφή απάντηση δεν πήραμε ποτέ. Όσον αφορά στις αλληλοκατηγορίες, πάγια θέση μας είναι να εξεταστεί πλήρως η υπόθεση και να αποδοθούν οι όποιες ευθύνες στο ακέραιο, πράγμα βέβαια που επίσης δεν έγινε ποτέ.
Έτσι φτάσαμε στη μοναδική «ελπίδα», στην ΕΥΔΑΠ! Με την παράδοση του δικτύου ύδρευσης, αποχέτευσης και βιολογικού καθαρισμού, φεύγουν τα χρέη, φεύγει η εταιρεία «βαρίδι» από τον Δήμο και έτσι το νερό, αυτό το τόσο σημαντικό «κοινωνικό αγαθό» όπως όλοι αρέσκονται να διατυμπανίζουν, γίνεται υπόθεση μιας «σοβαρής» εταιρείας που βρίσκεται στον «έλεγχο» -ακόμη- του κράτους. Να αναφέρουμε βέβαια πως υπάρχουν και κάποιες φωνές που διαφωνούν με την παραχώρηση άνευ όρων της ΔΕΥΑΜ στην ΕΥΔΑΠ προβάλλοντας ζητήματα καλύτερης διαπραγμάτευσης ή θεωρώντας απαράδεκτη την εκχώρηση δημοτικής περιουσίας που χρυσοπλήρωσε ο λαός των Μεγάρων. Πώς έχουν λοιπόν τα πράγματα;
Το νερό, όπως και η υγεία, η στέγαση, η θέρμανση, το ρεύμα, είναι βασικό κοινωνικό αγαθό και ως εκ τούτου πρέπει να έχει δύο τουλάχιστον χαρακτηριστικά: Να έχει όλος ο λαός ανεμπόδιστη πρόσβαση σ’ αυτό και να είναι εξασφαλισμένη η ποιότητά του. Και προσέξτε: Όταν μιλάμε για ποιότητα, δεν πρέπει να περιοριζόμαστε στη χρήση του νερού ως πόσιμου, αλλά και στη χρήση του από τις βιομηχανίες τροφίμων, στην άρδευση των χωραφιών και αλλού. Ας θυμηθούμε τον Ασωπό με το εξασθενημένο χρώμιο και τις συνέπειες που έχει στους κατοίκους της περιοχής, ενώ μέχρι σήμερα ακόμη δεν έχει βρεθεί λύση! Τι συμβαίνει λοιπόν και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά, ενώ έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα, όχι μόνο δεν είναι, αλλά αντίθετα, θεωρούνται ανέφικτα; Μα γιατί το νερό στον καπιταλισμό δεν είναι κοινωνικό αγαθό αλλά εμπόρευμα! Και μάλιστα εμπόρευμα με εξασφαλισμένο και μεγάλο ποσοστό κέρδους αν…εξαιρέσουμε τις δαπάνες! Κι εδώ κρύβεται όλο το παιχνίδι.
Η συζήτηση που γίνεται όχι μόνο στα Μέγαρα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού στον κόσμο είναι το αν το νερό πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί ή αν πρέπει να το αναλάβουν οι Δήμοι. Συζητάνε κατά πόσο πρέπει να ενέχεται το κράτος, οι ΜΚΟ, αν πρέπει να γίνει με ΣΔΙΤ και άλλα τέτοια. Ποια είναι η μέχρι τώρα εμπειρία; Τα καπιταλιστικά κράτη δεν μπορεί παρά να θεωρούν τα νερό εμπόρευμα και το εντάσσουν στην καπιταλιστική κερδοφορία. Ιδιωτικοποίηση λοιπόν! Η τιμή του νερού έτσι αυξάνεται, εργαζόμενοι απολύονται, η ποιότητά του πέφτει γιατί δεν γίνονται σωστά οι συντηρήσεις και οι ποιοτικοί έλεγχοι, όγκος νερού χάνεται, πολλοί δεν μπορούν να πληρώσουν, ο λαός διαμαρτύρεται. Οι επιχειρήσεις τότε βλέπουν χασούρα και αναζητούνται άλλες λύσεις: Το νερό επαναδημοτικοποιείται, το κόστος λειτουργίας συνεχίζει να είναι μεγάλο και μετακυλίεται στους δημότες, αναζητούνται συμπράξεις με ιδιώτες, άλλες λύσεις για την «εξυγίανσή τους». Το αποτέλεσμα για το λαό είναι το ίδιο: Κερδοφορία σημαίνει μείωση του κόστους λειτουργίας, άρα απολύσεις, απαράδεκτες συμβάσεις ή καμιά (μαύρη) εργασία, ελλιπής συντήρηση, πτώση της ποιότητας του νερού, αυξήσεις στα τιμολόγια, υποβάθμιση του περιβάλλοντος και της υγείας των κατοίκων. Ποιος ξέρει πόση «αφυδατωμένη ιλύ» έχουμε φάει όλα αυτά τα χρόνια! Εδώ έρχεται το κράτος, ως συλλογικός καπιταλιστής και παρεμβαίνει, όπως στην περίπτωση της ΕΥΔΑΠ:
Οι χρεωκοπημένες ΔΕΥΑ σχεδιάζεται να παρθούν από την ΕΥΔΑΠ για να γίνει πιο ελκυστική (πολλοί πελάτες) από το μεγάλο κεφάλαιο. Έτσι λοιπόν, το αν θα πάει νερό στην Κινέτα ή στο Αλεποχώρι εξαρτάται όχι από τις ανάγκες των κατοίκων, αφού 40 χρόνια τους κοροϊδεύουν ασύστολα, αλλά από το αν μπορεί να βγάλουν κέρδος από κει και πόσο! Σε κάθε περίπτωση, για την ΕΥΔΑΠ ανοίγονται διάφοροι δρόμοι (ορέξεις): Μπορεί το κράτος να κρατήσει το πλειοψηφικό πακέτο της ΕΥΔΑΠ και να είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο. Ή την δίνει στο Υπερταμείο, την ξεπουλά και βλέπουμε! Τι σημαίνει αυτό; Πως πρέπει να εμφανίζει κέρδη. Όσο λοιπόν αυξάνονται τα τιμολόγια, όσο μειώνεται το προσωπικό και καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, όσο κόβεται το νερό σ’ αυτούς που δεν μπορούν να πληρώσουν, τόσο ανεβαίνει η τιμή της μετοχής της ΕΥΔΑΠ! Άλλη λύση στον καπιταλισμό είναι να κοπεί η ΕΥΔΑΠ στα δύο: Ένα κομμάτι που είναι «κοστοβόρο» και θα το αναλάβει το κράτος κι ένα άλλο κομμάτι, το εμπορικό που βγάζει κέρδος και θα δοθεί σε ιδιώτες. Έτσι, ο λαός θα πληρώνει με τη βαριά φορολογία του το «κοστοβόρο» μέρος της λειτουργίας και θα ξαναπληρώνει τους φουσκωμένους λογαριασμούς της ΕΥΔΑΠ εξασφαλίζοντας την κερδοφορία των μεγαλομετόχων αυτού του «κοινωνικού αγαθού». Κι αν δεν αντέχει, θα του το κόβουν και θα τον απειλούν με κατασχέσεις! Με λίγα λόγια, από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη!
Συνεπώς, ο λαός δεν έχει τίποτα να κερδίσει από τις αντιπαραθέσεις αυτές που δεν μπορούν να ξεφύγουν από την αντιμετώπιση του νερού ως εμπόρευμα. Η θέση της ΛΑΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ είναι ξεκάθαρη. Τη λύση μπορεί να τη δώσει μια οικονομία, μια κοινωνία που κριτήριο της έχει όχι την καπιταλιστική κερδοφορία αλλά την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών. Μια κοινωνία χωρίς καπιταλιστές, όπου τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα είναι κάτω από εργατικό έλεγχο. Μόνο έτσι θα έχει νόημα ένας Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης της Ύδρευσης και της Αποχέτευσης που θα εξασφαλίζει σε όλους της ελεύθερη και ποιοτική πρόσβαση στο νερό, που θα διασφαλίζει την Υγεία και το Περιβάλλον, που θα υλοποιήσει όλα τα απαραίτητα τεχνικά έργα ώστε να υπάρχει πλήρης αξιοποίηση του υδάτινου όγκου και εξοικονόμησή του.
Κι όσοι βιαστούν να μιλήσουν πάλι για ανέφικτα και δευτέρες παρουσίες καλώντας να συμβιβαστούμε για μια ακόμη φορά στη λογική του «μικρότερου κακού», εμείς απλά δείχνουμε τον δρόμο που ακολουθούν οι κομουνιστές δήμαρχοι σήμερα, που παλεύουν κάτω από αντίξοες συνθήκες να εξασφαλίσουν νερό με μειωμένα τιμολόγια, με εξορθολογισμό της λειτουργίας, παίρνοντας μέτρα για την ανακούφιση των δημοτών. Και τα κάνουν αυτά επειδή αγωνίζονται για την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών κι όχι για τα κέρδη των λίγων που υπόσχονται «ανάπτυξη» και που πίσω τους στοιχίζονται μια σειρά «ανεξάρτητων» και «οραματιστών» νυν και υποψήφιων δημάρχων.
Λαέ των Μεγάρων,
Δεν πρέπει να υποχωρήσουμε βήμα! Να διεκδικήσουμε δραστική μείωση των τιμολογίων των λαϊκών νοικοκυριών που δεινοπαθούν στην κρίση, καμιά ανάμειξη ιδιώτη στο νερό μας, φθηνό ποιοτικό νερό για όλους, εξασφάλιση των θέσεων εργασίας και μόνιμες θέσεις σε όλους όσους εργάζονται στο νερό. Δημιουργία ενιαίου κρατικού φορέα που θα διαχειρίζεται το νερό με 100% κάλυψη από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτοί κάνουν την δουλειά τους, εμείς να κάνουμε τη δική μας. Σε καλούμε να στηρίξεις, να δυναμώσεις τη ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ για να δυναμώσει ο αγώνας που πρέπει να δώσουμε όλοι για την κάλυψη των αναγκών μας ΤΩΡΑ!
