Μόνο ένας σκλάβος που «αγαπάει τις αλυσίδες του», δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι σε περίοδο όπου η πατρίδα μας βρίσκετε υπό «κατοχή ξένων δυνάμεων», δεν τρέχεις να δηλώσεις την περιουσία σου στον κατακτητή, γιατί έτσι δηλώνεις ξεκάθαρα ότι είσαι κατακτημένος και σίγουρα θα την χάσεις.
Έχω δημοσιεύσει (βασιζόμενος στην βασική θέση του ΕΠΑΜ και στις αναλύσεις του, για το καθεστώς κατοχής της πατρίδας μας) πάνω από 50 άρθρα και στην συντριπτική τους πλειοψηφία, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αναλύουν και τεκμηριώνουν το καθεστώς κατοχής. Με έχει επίσης εκπλήξει η συμφωνία σας με τα γραφόμενά μου, που πάντα φροντίζετε να μου υπενθυμίζετε, σε προσωπικό επίπεδο βέβαια. Δεν μπορώ λοιπόν να εξηγήσω γιατί αυτή η πρεμούρα των δηλώσεων στο κτηματολόγιο.
Τι μας έχει συμβεί, αγαπητοί συμπολίτες;;.
Τόσο πολύ έχει εξαθλιωθεί η κοινωνία των Μεγάρων που δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι: «η προστασία της ιδιοκτησίας είναι αυτό που πάντα ένωνε τους Μεγαρίτες» στα δύσκολα, επειδή είχαν σαφή αντίληψη ότι για να την προστατέψουν θα πρέπει να «πιστοποιούν κάθε στιγμή ότι αυτός είναι ο κυρίαρχος λαός»;;.
Μόλις τριάντα χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία έμπρακτη δήλωση της κυριαρχίας του τόπου μας, με τα γεγονότα της υποβάθμισης του Βύζα, το 1979, όπου οι «δυνάμεις ασφαλείας», παρερμήνευσαν την συνοχή του Μεγαρικού λαού και τόλμησαν να αμφισβητήσουν εμπράκτως την ασυλία της κατοικίας του, «λόγω άσκησης της τοπικής του κυριαρχίας» και οδήγησαν τον λαό στην άμεση κινητοποίηση του (μέσα σε λίγες ώρες), όπου εξανάγκασαν τις δυνάμεις ασφαλείας να τραπούν εις άτακτο φυγή και να κηρυχθεί η πόλη σε στρατιωτικό νόμο;;.
Τι έγινε συμπολίτες; τι άλλαξε από τότε;;.
–Μήπως το πρωτοπαλίκαρο της εξέγερσης του τότε, που πραγματικά τον έτρεμαν οι τότε δυνάμεις ασφαλείας, σήμερα εξαναγκάστηκε να μεταναστεύσει για να συντηρήσει την οικογένειά του;;.
–Μήπως οι αγρότες μετατράπηκαν σε «επιχειρηματίες» της συμβολαιογραφικής γεωργίας του απαράδεκτου τραπεζικού συστήματος της χώρας μας;;.
–Μήπως οι οικοδόμοι μετατράπηκαν σε «εργολάβοι» της αντιπαροχής, του leasing και της δεδομένης χρεοκοπίας των κόπων τους;;.
–Ή μήπως όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι έγιναν μισθωτοί σκλάβοι της δήθεν «αλλαγής» του δήθεν »σοσιαλιστικού κινήματος» και διάβρωσης της κοινωνίας, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ;;.
Στα ερωτήματα μου αυτά, ένα από τα αποφθέγματα, ενός μεγάλου άνδρα, μπορεί να μου δώσει εξηγήσεις και είναι το πάρα κάτω:
«Ο σκλάβος που δεν έχει συνείδηση της σκλαβιάς του και δεν κάνει τίποτα για την απελευθέρωσή του, είναι πραγματικά ένας σκλάβος.
Ο σκλάβος όμως που έχει συνείδηση της σκλαβιάς του και αγωνίζεται για την απελευθέρωσή του, δεν είναι πλέον σκλάβος, αλλά ελεύθερος άνθρωπος».
(Βλαδίμηρος Λένιν)
Ο ραγιαδισμός, η εθελοδουλία και ο γραικυλισμός της Μεγαρικής κοινωνίας, είναι η πιο πιθανή εξήγηση στο γιατί τόσο πρόθυμα ο σύγχρονος Μεγαρίτης τρέχει να δηλώσει στο κτηματολόγιο των κατοχικών δυνάμεων την περιουσία του, -δίχως να σκεφτεί ότι:
τα 35 Ε του παραβόλου που του ζητούν τα έχει ήδη εκταμιεύσει το κράτος μας, επί πρωθυπουργού Σημίτη, αλλά τα «έφαγαν» οι τότε αετονύχηδες και τώρα στέλνουν το λογαριασμό.
-Δίχως να σκεφτεί ότι μετά τις 14-06-2018 και την ψήφιση του τετάρτου μνημονίου το κράτος μας έχει επίσημα πλέον, μετατραπεί σε ιδιωτική εταιρία με τίτλο: ΕΕΣΥΠ (υπερταμείο).
-Δίχως να σκεφτεί και να παραδειγματιστεί από το γεγονός ότι η Ρόδος από το 1922 έχει κτηματολόγιο που φτιάχτηκε με έξοδα των τότε κατακτητών της (Ιταλών), για τον απλούστατο λόγο ότι το χρειάζονταν για να γνωρίζουν την περιουσία τους και όχι για το καλό του Ροδίτικου λαού;;.
Βέβαια για να είμαι δίκαιος υπάρχουν και κάποιες άλλες εξηγήσεις που είμαι υποχρεωμένος να αναφέρω, αλλά ακόμη και αυτές δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τον μεγάλο βαθμό απελπισίας που υπάρχει σε έναν πανάρχαιο λαό, με συνεχή ιστορία άνω των 3.500 ετών, ο οποίος πάντα στήριζε την δύναμη του στην εργασία και όχι στη ζητιανιά και την υποκριτικότητα, έναντι στους «εφοπλιστές», έναντι στις «πετρελαϊκές εταιρίες», έναντι στους πουλημένους υπουργούς της κυβέρνησης των κατακτητών, σαν αυτή που χαρακτηρίζει το σύνολο των πολιτικών του τόπου μας.
Τι έχουμε να φοβηθούμε λοιπόν για να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας σαν κυρίαρχος λαός;;.
Εμπιστευόμαστε την διοίκηση μας σε ανθρώπους που αποτελούν τα «πολιτικά κατακάθια» της κοινωνίας μας και δυσκολευόμαστε να εμπιστευτούμε την διοίκηση σε έναν πτηνοτρόφο π.χ που με κριτήριο την αξιοπρέπεια που πηγάζει από την εργατικότητα, αυτός και η γυναίκα του καταφέρνουν να χειρίζονται μια αγροτική βιομηχανία παραγωγής χιλιάδων μονάδων προϊόντος;;.
Επιτρέπουμε στα «υπόλοιπα» της κοινωνίας να αποφασίζουν για εμάς;;.
Κρίμα και Ντροπή.
Κώστας Αν. Δέδες
Αρχιτέκτων Μηχανικός
Συντονιστής της Τ.Ο. Δήμου Μεγαρέων
Ενιαίου ΠΑ-λλαικού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ)
