Έπειτα από τη βράβευσή του από την Παγκόσμια Ομοσπονδία KickBoxing, ο πρώην αθλητής και νυν προπονητής πολεμικών τεχνών Μελέτης Κούρσος, μίλησε στο MegaraTv για τις εμπειρίες του από το άθλημα, τις δυσκολίες, αλλά και την ικανοποίησή του από την κατάκτηση του 7ου dan.
1. Με αφορμή τη βράβευσή σας από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Kick – Boxing στις αρχές Ιουνίου, πείτε μας δυο λόγια για την μέχρι τώρα πορεία σας στο άθλημα.
Καταρχάς θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που μου δίνεται την ευκαιρία να αναφέρω τις αθλητικές μου εμπειρίες. Τον Ιανουάριο του 1990 άρχισα να ασχολούμαι με το TaeKwonDo, διότι πάντα από μικρό παιδί με ενθουσίαζε η δράση, καθώς το TaeKwonDo αποτελεί μια από τις πιο αρχαίες πολεμικές τέχνες. Μετά από λίγα χρόνια, το Σεπτέμβριο του 1994, ξεκίνησα, παράλληλα με το TaeKwonDo, να ασχολούμαι και με το KickBoxing, το όποιο θεωρείται το πιο ολοκληρωμένο μαχητικό άθλημα σε όρθια μάχη. Έτσι λοιπόν έχω φτάσει μέχρι και σήμερα να ασχολούμαι ενεργά τόσο στα Μέγαρα αλλά και στην Αθήνα.
2. Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο άθλημα; Τι σας έχει προσφέρει;
Το συγκεκριμένο άθλημα το επέλεξα γιατί πίστεψα ότι ταίριαζε πολύ στην ιδιοσυγκρασία μου. Όπως γνωρίζουμε όλοι, το KickBoxing συνδυάζει πυγμαχία και λακτίσματα με ίση ποσοστιαία χρήση χεριών – ποδιών, δηλαδή 50/50. Ο συνδυασμός αυτός μαζί με το πνεύμα της μαχητικότητας ήταν αυτά που με τράβηξαν αρχικά ως αθλητή και μετέπειτα ως προπονητή. Το KickBoxing μου έχει προσφέρει πολλές αγωνιστικές εμπειρίες, γνωριμίες με αθλητές από το εξωτερικό και γενικότερα μου έχει διευρύνει τόσο τον πνευματικό όσο και τον επαγγελματικό μου ορίζοντα.
3. Ποιες είναι οι δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει ένας αθλητής στο ξεκίνημά του στο χώρο του Kick – Boxing; Ως θεατής αντιλαμβάνομαι ότι είναι ένα αρκετά επικίνδυνο άθλημα.
Δυσκολίες σε πρώιμο στάδιο δεν υπάρχουν για όσους θέλουν να ασχοληθούν μόνο με σκοπό τη γυμναστική και την άθληση. Για όσους όμως επιλέξουν να αγωνίζονται σε επαγγελματικούς αγώνες, όπως εγώ παλαιότερα, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι είναι και δύσκολο και επώδυνο. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν θα έλεγα ότι είναι επικίνδυνο. Επικίνδυνο είναι κάτι που όταν το κάνουμε δεν το κατέχουμε.
4. Αυτή τη στιγμή είστε κάτοχος 7ου dan. Πόσο δύσκολη ήταν η κατάκτηση αυτής της διάκρισης;
Αυτή η διάκριση ήρθε κατόπιν πολυετών προσπαθειών στο χώρο του KickBoxing, τόσο σε πρακτικό όσο και σε θεωρητικό επίπεδο. Ο βαθμός του 7ου dan μου απονεμήθηκε το μήνα που διανύουμε, από την Παγκόσμια Ομοσπονδία, έπειτα από απαιτούμενες εξετάσεις τις οποίες πέρασα με ομοψηφία.
5. Έχει χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε τις ικανότητές σας εκτός ρινγκ;
Όχι, ποτέ. Γενικά είμαι άνθρωπος ήπιων τόνων, με αποτέλεσμα οτιδήποτε μου συμβαίνει να το διαχειρίζομαι ανάλογα και χωρίς βία. Η βία, το μόνο που μπορεί να αποφέρει είναι βία.
6. Πέρασε ποτέ από το μυαλό σας να εγκαταλείψετε το άθλημα λόγω της πίεσης και των θυσιών που απαιτεί;
Να εγκαταλείψω το άθλημα συνολικά όχι, παρά μόνο την ενεργό αγωνιστική δράση, το οποίο και έπραξα πριν τέσσερα χρόνια λόγω πολλών τραυματισμών που είχα, όπως χειρουργείο στη μέση μου κλπ. Αυτό, ωστόσο, δε σημαίνει ότι το μικρόβιο τον αγώνων έπαψε να υπάρχει μέσα μου και δε σας κρύβω ότι σκέπτομαι να ξαναμπώ στην ενεργό δράση έστω και για λίγα χρόνια ακόμη. Αυτό βέβαια θα γίνει εφόσον μου το επιτρέψει το απαιτητικό επαγγελματικό πρόγραμμα που έχω.
7. Ποια ήταν η κορυφαία στιγμή της καριέρας σας μέχρι στιγμής – ως αθλητής και ως προπονητής;
Η κορυφαία στιγμή της καριέρας μου ως αθλητής, ήταν το Φεβρουάριο του 2002 όταν ξεκίνησα τους επαγγελματικούς αγώνες, θυμάμαι ήταν στην Γλυφάδα, όπου και κέρδισα και η κατάκτηση της 3ης θέσης στον κόσμο το 2008. Ως προπονητής, τη μεγαλύτερη χαρά και ικανοποίηση ένιωσα με τον αθλητή Δημήτρη Μαυρομάτη, ο οποίος κατέκτησε δύο φορές το πανελλήνιο πρωτάθλημα και κατόρθωσε να πάρει την 4η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα τον Ιούνιο 2009 στη Σερβία. Επιπλέον με όλα τα παραπάνω, δεν μπορώ να παραλείψω και την πρόσφατη επιτυχία μου που είναι η απόκτηση του 7ου dan.
8. Πως βλέπετε το μέλλον σας στο Kick – Boxing; Τι άλλο να περιμένουμε από εσάς;
Αυτό που θα περιμένετε από εμένα είναι να συνεχίζω να προπονώ, να προσφέρω τις γνώσεις μου σε όλους τους αθλητές και αθλήτριες των Μεγάρων, ώστε και αυτοί με τη σειρά τους να γράψουν τη δική τους ιστορία. Κλείνοντας θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ για τη φιλοξενία σας και να ευχηθώ τα καλύτερα.
