Ακολουθεί ανακοίνωση του δημοτικού συνδυασμού του Δήμου Μεγαρέων «Λαϊκή Συσπείρωση Μεγάρων – Νέας Περάμου» με επικεφαλής τον Αντώνη Χοροζάνη, ως απάντηση στην κατατεθειμένη, στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Μεγαρέων, πρόταση του συνδυασμού «Μαζί με Όραμα» για αξιοποίηση της βιομάζας του Δήμου.
Πρόσφατα κατατέθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο πρόταση από την παράταξη του κ. Βαρελά για αξιοποίηση της βιομάζας του Δήμου μας. Πρότεινε τη λειτουργία μιας εγκατάστασης – ιδιωτικής προφανώς – όπου θα αξιοποιούνται τα οργανικά υλικά από τα δάση ή τις αγροτικές εργασίες για την παραγωγή ηλεκτρικής και θερμικής ενέργειας.
Εδώ να τονίσουμε πως η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ πάντα ήταν και είναι υπέρ της χρήσης νέων τεχνολογιών για την παραγωγή ενέργειας, υπέρ της αξιοποίησης όλων των μορφών ενέργειας ώστε να καλύπτονται οι αυξημένες ενεργειακές ανάγκες του λαού, να είναι φθηνές και να σέβονται το περιβάλλον.
Το ερώτημα είναι: Η συγκεκριμένη πρόταση πληροί αυτές τις προϋποθέσεις; Και η απάντηση είναι: ΟΧΙ.
Η πρώτη και βασική αντίρρησή μας έχει να κάνει με το ότι πρόκειται για μια επιχειρηματική μονάδα που θα λειτουργεί με κριτήριο το κέρδος του επιχειρηματία. Άλλωστε η ίδια η πρόταση του κ. Βαρελά είναι αντιγραφή κάποιων σημείων του «διαφημιστικού φυλλαδίου» της εταιρείας «Καρούζος». Και σίγουρα για τον κάθε κ. Καρούζο ανοίγονται «επενδυτικές ευκαιρίες» εκμεταλλευόμενοι και το ευνοϊκό καθεστώς που έχουν συνδιαμορφώσει η ΕΕ και οι εκάστοτε κυβερνήσεις που πίνουν νερό στο όνομα της «απελευθέρωσης της ενέργειας».
Τι όφελος έχει δει ως τώρα ο λαός από αυτή την «απελευθέρωση»; Έχει πρόσβαση σε φθηνή ενέργεια που να καλύπτει τις ανάγκες του; Οι ΑΠΕ πράγματι σέβονται το περιβάλλον; Όχι μόνο δεν το κάνουν αλλά αντίθετα, η είσοδος των μεγαλοεπιχειρηματιών στην ενέργεια και η πλήρης μετατροπή της σε «χρηματιστηριακό προϊόν» εκτίναξε τις τιμές του ρεύματος σε σημείο που χιλιάδες νοικοκυριά να απειλούνται ή να μένουν σε «βαθύ σκοτάδι» λόγω αδυναμίας αποπληρωμής.
Φωτοβολταϊκά και αιολικά «πάρκα» έχουν ρημάξει πεδιάδες και βουνά κι ακόμα είμαστε στην αρχή! Μόνοι κερδισμένοι είναι οι μεγαλοεπενδυτές, που αφού ξεκοκαλίσουν και τις επιδοτήσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης θα αφήσουν κουφάρια πάνω στα βουνά ή τις ακτές μετατρέποντας τη γη μας σε «σεληνιακό τοπίο».
Διαβάζουμε στην πρόταση πως η εγκατάσταση εν ολίγοις σέβεται το περιβάλλον και δεν μολύνει καθόλου (ή σχεδόν καθόλου). Κατά τη γνώμη μας η άποψη αυτή είναι αυθαίρετη. Στην πραγματικότητα εκλύονται επικίνδυνα αέρια και διοξίνες άσχετα με το ποιες διαδικασίες θα ακολουθηθούν, κυρίως σε περιπτώσεις βλάβης, συντήρησης ή υπερπαραγωγής. Κυρίως όμως γιατί η εμπειρία έχει δείξει πως το επιχειρηματικό κέρδος είναι ασυμβίβαστο με τα μέτρα ασφαλείας και το σεβασμό στο περιβάλλον και στον άνθρωπο. Κι εδώ – κυρίως μετά το έγκλημα στα Τέμπη – νομίζουμε δε θα διαφωνήσει κανείς.
Αυθαίρετα ακόμη μιλά για μεγάλη απόδοση και κέρδη από τη βιομάζα, αφού έχει «μηδενικό κόστος στην περιοχή μας». Και γιατί να μην αξιοποιηθεί όλη αυτή η βιομάζα πουλώντας την σε εργοστάσια «πέλετ» βγάζοντας ίσως έτσι και μεγαλύτερο κέρδος;
Και η οικονομική ανάλυση όμως «μπάζει» από παντού: Δεν λαμβάνεται υπόψη ότι με 24ωρη λειτουργία και άρα 3 οχτάωρα οι εργαζόμενοι είναι τρεις κι όχι «ένας δυο»… Αν βάλουμε και άδειες, ασθένειες, ώρες αιχμής που θα χρειαστούν περισσότεροι εργαζόμενοι το 1-2 εργαζόμενοι που λέει είναι παραμύθι, εκτός αν… έχουν κάτι άλλο στο μυαλό τους (οι επενδυτικές ευκαιρίες «δεν έχουν πάτο»!). Πουθενά δεν αναφέρονται λοιπές λειτουργικές δαπάνες (συντήρησης, μεταφοράς, αναλώσιμων κλπ.) Εκτός κι αν φανερώσουν μετά το επιπλέον κόστος βάζοντάς μας να πληρώσουμε ακριβότερα δημοτικά τέλη στο όνομα «του περιβάλλοντος».
Ο λαός δεν πρέπει να υποτάσσεται σε παραπλανητικά και εκβιαστικά διλήμματα: Προτιμάτε να καίνε στα χωράφια τα κλαδιά ή να τα επεξεργαζόμαστε σ’ ένα σύγχρονο εργοστάσιο που θα αποφέρει και κέρδη στο Δήμο; Αρνούμαστε να δεχτούμε πως οι ανάγκες μας θα μπαίνουν πάντα και παντού στη λογική «κόστους-οφέλους» που τόσο πολύ μας έχει κοστίσει ως τώρα.
Μόνη ξεκάθαρη απάντηση είναι ο αγώνας του λαού μας για ενέργεια φθηνή, μακριά από επιχειρηματικά συμφέροντα, όπου μέσα από ενιαίο κεντρικό σχεδιασμό θα αξιοποιούνται όλες οι μορφές ενέργειας αναδεικνύοντας κι όχι καταστρέφοντας το περιβάλλον, καλύπτοντας τις ανάγκες μας κι όχι επιβάλλοντας μας να ζούμε στα «σκοτάδια τους».
