Ακολουθεί άρθρο – επιστολή του Κώστα Δέδε, αρχιτέκτονα Μηχανικού, συντονιστή της Τ.Ο Ε.ΠΑ.Μ Δήμου Μεγαρέων και πρώην υποψήφιου βουλευτή με τη “Συμμαχία Ανατροπής” στη Δυτική Αττική, με θέμα την πολεοδόμηση στη Βαρέα και την παράνομη διέλευση των βυτίων LNG. Το κείμενο δημοσιεύεται, όπως απεστάλη από τον υπογράφοντα.
«Ολοκληρώνοντας λοιπόν αυτήν τη σειρά των άρθρων μου που ασχολήθηκαν κυρίως με την πολεοδόμηση στη Βαρέα και με την παράνομη διέλευση των φορτηγών, όπου επί της ουσίας ο ισχυρισμός μου είναι ότι: δημοκρατία δίχως ανοιχτό πολιτικό διάλογο δεν είναι δημοκρατία, και σε αυτό το άρθρο θέλω να ασχοληθώ με την ουσία του θέματος που είναι η αντίληψη της σημασίας της πραγματικής πολιτικής σκέψης, ενάντια στην «ενιαία σκέψη» που επιβάλει ο σύγχρονος καπιταλισμός με τούρμπο επιδώσεις (Τουρμποκαπιταλισμός) (*), που θέλει την κατάργηση της οικογένειας, του Έθνους, των παραδόσεων, με τροχό αυτής της κατάλυσης την «εξάτμιση» του πατέρα (**).
Στην κοινωνία μας απουσιάζει ο «πατέρας» και αυτός είναι λόγος που οι εξουσίες, που είναι πλέον μέρος του τουρμποκαπιταλισμού, πράττουν απεριόριστα χρηματιστικές ηδονιστικές πράξεις πάνω μας. Έτσι εξηγείται το πως προέκυψε τώρα η πολεοδόμηση στη Βαρέα, έτσι εξηγείται η εντελώς αποθρασυμένη διέλευση των φορτηγών LNG, δίχως την τήρηση των κανόνων ασφαλείας. Ο λόγος που χαρακτήρισα την πολεοδόμηση στη Βαρέα σαν αναχρονιστικό έργο είναι γιατί, πριν προβώ σε χαρακτηρισμούς, και μέσω του πολιτικού φορέα που ανήκω, έχει γίνει μια ενδελεχής ανάλυση της πραγματικότητας, την οποία επιγραμματικά και στα βασικά, θα παραθέσω εδώ, έτσι ώστε να τεκμηριωθεί αυτή η σκέψη.
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
Εικόνα 1: απόσπασμα από Δελτίο Δημοσίου Χρέους Ιούνιος 2023 Ν.110.
Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει ότι για να παραχθούν 100 Ε στην οικονομία μας θα πρέπει να δανειζόμαστε 350 Ε και να πληρώνουμε 200 Ε, δηλαδή ο ορισμός της χρεοκοπίας. Με αυτό το δικαιολογητικό η Ελλάδα μας είναι υπό εκκαθάριση για 99 χρόνια. Επίσης, η ανακύκλωση του χρέους το 2022 έφτασε τα 1,1 τρις ευρώ και το 2023 αναμένεται να ξεπεράσει τα 1,7 τρις ευρώ.
Η ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Για τον σκοπό αυτό δημιουργήθηκαν «Υπερεθνικές» εταιρίες, όπως η ΑΑΔΕ και το «Υπερταμείο», οι οποίες ΔΕΝ ελέγχονται από τον κρατικό μηχανισμό αλλά από τους δανειστές, που στα καταστατικά τους αναφέρεται με σαφήνεια ότι επιβάλλεται να λειτουργούν με βάση το δίκαιο των αγορών, χάνοντας έτσι τον οποιονδήποτε δημόσιο χαρακτήρα τους (κατά τας γραφάς είναι εταιρίες δημοσίου συμφέροντος τρομάρα μου).
Η ΝΟΜΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Το σύνταγμά μας, το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο, κατηγορηματικά ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ την υποθήκευση ή την «εκκαθάριση» μιας χώρας λόγω χρέους. Έτσι, για να μπορέσουν να εισπραχτούν τα χρωστούμενα, θα έπρεπε να καταλυθεί εντελώς το σύνταγμα αρχίζοντας από την προδοτική παράβαση του ΣτΕ με την αποδοχή του πρώτου μνημονίου στο οποίο αναγράφονταν ότι: η Ελλάδα παραιτείται από την ασυλία που της παρέχει η άσκηση εθνικής κυριαρχίας, μετατρέποντας έτσι τη χώρα μας σε «αποικία χρέους», υπό καθεστώς: εκποίησης και εκκαθάρισης.
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΥΠΑΡΧΟΝΤΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ.
Ο σημερινός πολιτικός διάλογος στην χώρα μας χαρακτηρίζεται από την πλήρη απουσία της έστω παραμικρής συζήτησης για το χρέος. Γιατί;;. (τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται). Απουσιάζει επίσης η αντίληψη της ολοσχερούς απώλειας της Εθνικής μας κυριαρχίας και τα επακόλουθα μιας τέτοιας πράξης, γιατί αυτά είναι τα βασικά που αν κατανοηθούν από τον λαό μας τότε, κούνια που τους κούναγε.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
Θέλω να καταλήξω στην ανάγκη αυτής της «διαφορετικής σκέψης» που θα πρέπει να καλλιεργήσουμε μέσω του ανοιχτού πραγματικού πολιτικού διαλόγου, για να αντιμετωπίσουμε την ολική διαγραφή του λαού μας και στο οτι επίσης, ο πολίτικος διάλογος αυτός, ΕΧΕΙ την δύναμη να σταματήσει την κατρακύλα, αφού με αυτόν τον τρόπο γίνεται «συγκρότηση λαού», ο οποίος έτσι αυτοοργανώνεται και αποκτά τον ρόλο που του αρμόζει και του έχει αποδώσει η ιστορία.
Διαχρονικά στις επαναστάσεις, πέραν των άλλων, η «ανάγκη» ήταν αυτή που έδινε το βασικό έρεισμα στην ολοκλήρωσή τους. Και σήμερα η ανάγκη είναι αυτή που θα επανενεργοποιήσει τον λαό μας. Στην επταετία ο λαός μας ήταν επίσης σε μια παρόμοια θέση, όπου προσπαθούσε να προσαρμοστεί στην κατάσταση και να επιβιώσει. Δεν είχε σαφή αντίληψη του δικτατορικού καθεστώτος. Όταν όμως ήρθε το έγκλημα της καταστροφής του ελαιώνα μας, ο Μεγαρίτης συγκρότησε λαό και μέσα σε έξι μήνες μετέτρεψε τον αγώνα του από αγώνα διαμαρτυρίας για την καταστροφή, σε καθαρά αντιδικτατορικό αγώνα, συμμετέχοντας επίσης στο Πολυτεχνείο με τα γνωστά αποτελέσματα. Έτσι βγήκε νικητής!!
Πρακτικά λοιπόν και με απλά λόγια.
Αν, σε αυτήν την κατάσταση που έχουμε φτάσει, δεν συγκροτηθούμε σαν λαός, δεν αυτοοργανωθούμε, (κατά τα πρότυπα του “Μέγαρα 1973”), δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να επιβιώσουμε. Αν δηλαδή, οι επιτροπές των διαφόρων αγώνων δεν γίνουν ΜΙΑ, με μοναδικό στόχο τη ΔΙΑΣΩΣΗ ΚΑΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ, τότε τίποτα δεν θα σταματήσει».
Με τιμή
Κώστας Αν. Δέδες
Αρχιτέκτων Μηχανικός
