Ακολουθεί άρθρο – επιστολή του Κώστα Δέδε, Αρχιτέκτονα Μηχανικού, συντονιστή της Τ.Ο Ε.ΠΑ.Μ Δήμου Μεγαρέων και πρώην υποψήφιου βουλευτή με τη “Συμμαχία Ανατροπής” στη Δυτική Αττική, με τίτλο «Και ο αναδασμός είναι οπισθοδρόμηση, γιατί συνηγορεί στην υπερσυγκέντρωση κεφαλαίου γης». Το κείμενο δημοσιεύεται, όπως απεστάλη από τον υπογράφοντα.
«Με χαρά παρατηρώ μια κινητικότητα σχετικά με σκέψεις και προτάσεις για την «ανάπτυξη» του δήμου μας.
Είναι απόλυτα λογικό, γιατί έχουμε μια νέα διοίκηση, με νέους ανθρώπους που μπορούν να ενεργοποιήσουν τις πρωτοβουλίες αυτές. Σκοπός μου, λοιπόν, δεν είναι η αποθάρρυνση αυτών των πρωτοβουλιών αλλά η συνεισφορά στην κριτική σκέψη.
Αυτό γίνεται γιατί έχω παρατηρήσει ότι σε όλες αυτές τις πρωτοβουλίες υπάρχει μεν η προϋπόθεση της ανάπτυξης αλλά απουσιάζει εντελώς το ερώτημα: ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ. Η ανυπαρξία του ερωτήματος αυτού έχει σαν αποτέλεσμα την θεοποίηση αυτού του όρου και αυτό δεν με καλύπτει, γιατί αν σε αυτόν τον όρο συμπεριλαμβανόταν ο πολίτης θα τον έλεγαν ΕΥΗΜΕΡΙΑ.
Όταν λοιπόν χαρακτηρίζεις ένα έργο αναπτυξιακό, θα πρέπει πριν τον χαρακτηρισμό να έχεις σαφέστατη αντίληψη του τι σημαίνει σήμερα ανάπτυξη στη χώρα μας, και στον κόσμο. Με αυτήν τη σκέψη, λοιπόν, θα προχωρήσω στα πάρα κάτω, δηλαδή την αμφισβήτηση ότι η ανάπτυξη δεν είναι απαραίτητα και ευημερία για εμάς.
Το να παίρνεις λοιπόν σαν δεδομένο ότι η ανάπτυξη είναι αυτόματα και η ευημερία μας, είναι μια ακόμα «συγκάλυψη» της πραγματικότητας δηλαδή, η ύπαρξη του αντιφασισμού ή του αντικομουνισμού στις ημέρες, όταν ο φασισμός τελείωσε το 45 και ο υπαρκτός σοσιαλισμός τελείωσε το 89, υπάρχει για να συγκαλυφθεί η πραγματική διχοτομία του σήμερα που είναι: καπιταλιστής – αντικαπιταλιστής.
Ο όρος λοιπόν «ανάπτυξη», κατ` εμέ, είναι ξεκάθαρα σαφής και απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο στον καπιταλισμό και μάλιστα στον χρηματιστικό. Ο άνθρωπος δεν αναπτύσσεται και μάλιστα αέναα, όντας περατός, ο άνθρωπος ευημερεί.
Υπάρχουν ιστορικά παραδείγματα όπου η αδυναμία αντίληψης και στοχοποίησης του εχθρού, έφερε καταστρεπτικά επακόλουθα για την ανθρωπότητα όπως, στην εξέγερση του ’68, η θεοποίηση επίσης της έννοιας της «ελευθερίας» με την κατάργηση των συνόρων, επειδή αυτά περιορίζουν την ελεύθερη διακίνηση, μεταφράστηκε ότι και το κεφάλαιο θα μπορεί να απελευθερωθεί, όπως και έγινε και απογειώθηκε (1971) και ελεύθερα να καταστρέφει τα κράτη και τους ανθρώπους για μεγαλύτερο κέρδος.
Είναι λοιπόν σημαντικότατο να προσδιορίζεις ξεκάθαρα το «για ποιον». Γιατί στο πρόσταγμα αυτό της ελευθέριας στην εξέγερση, θα έπρεπε να ήταν ξεκάθαρο ότι στην ελευθερία αυτήν δεν συμπεριλαμβάνεται το κεφάλαιο. Έγραψε χιλιάδες σελίδες ο Μαρξ και θα έπρεπε να το γνώριζαν πολύ καλά αυτό, γι’ αυτό και έπρεπε να πεθάνει, για να μπορούν ελεύθερα να παραπλανώνται στα ιδεολογήματά τους.
Σε προηγούμενο άρθρο μου προσπάθησα να τεκμηριώσω ότι η πολεοδόμηση στη Βαρέα είναι ανάπτυξη για το Real Estate, με την ίδια σκέψη θα τοποθετηθώ και στην πρόταση για αναδασμό αλλά και στον «φορέα ανάπτυξης της ΒΙΠΑ Μεγάρων. Αναδασμός λοιπόν είναι: η αποδιασπορά των ιδιοκτησιών, συγκεντρώνοντάς τις σε έναν χώρο ανά ιδιοκτήτη (συγκέντρωση κεφαλαίου γης).
Η τεχνική πλευρά της επίτευξης αυτής της πράξης, έχει να κάνει με: το ανάγλυφο του εδάφους, τα ήδη καλλιέργειας, και τις χρήσεις γης, και στο κατά ποσό είναι εφικτό η δίκαιη αναδιανομή των ιδιοκτησιών.
Έχει διαφορετική σχέση ο αναδασμός π.χ. στον θεσσαλικό κάμπο και άλλη στα Μέγαρα. Εκ των πραγμάτων, αναδασμός στα Μέγαρα είναι εφικτός μόνο στον ελαιώνα για ευνόητους λόγους.
Αυτό όμως έρχεται σε ευθεία αντιπαράθεση με το ηθικο-πολιτικό θέμα. Ηθικά, θα πρέπει να αναρωτηθούμε πρώτον, πως είσαι σίγουρος ότι αυτό το θέλει ο Μεγαρίτης και δεύτερον, έχεις αναλογιστεί (ιστορικά) στο πως στα Μέγαρα έγινε η διασπορά της γης στον χρόνο, και αν αυτό έχει συνεισφέρει στηn «ταυτότητα» του Μεγαρίτη;;
Μαρξιστικά, λοιπόν, η συγκέντρωση κεφαλαίου και γης, οδηγεί στην εκμετάλλευση της από τα μεγάλα συμφέροντα. Ανοίγεις, δηλαδή, έτσι τις ορέξεις για «επενδύσεις και αυτή την στιγμή ο ελαιώνας μας μπορεί να ανοίξει τέτοιες ορέξεις. Πολιτικά, έχεις μελετήσει τα μνημόνια και κυρίως το τρίτο και να αντιληφθείς ότι η Ελλάδα μας για 99 χρόνια δεν είναι «μας», γιατί είναι υποθηκευμένη, άρα οποιοδήποτε έργο γίνεται στη χώρα μας, δεν μας ανήκει και γίνεται αποκλειστικά και μόνο προς τα συμφέροντα των δανειστών;;
Το βασικό ερώτημα παραμένει: ΠΟΙΟΝ ΕΞΗΠΗΡΕΤΕΙ Ο ΑΝΑΔΑΣΜΟΣ;;(το ίδιο θα πρέπει να είναι και για την πολεοδόμηση στην Βαρέα, και για τον φορέα (τρομάρα μου) της ΒΙΠΑ Μεγάρων). Ας είναι λοιπόν πολύ προσεκτικοί αυτοί που κάνουν προτάσεις για «ανάπτυξη» και κυρίως με αυτούς που βάζουν τέτοιες ιδέες, γιατί οι καιροί είναι “πονηροί”».
Με τιμή
Κώστας Αν. Δέδες
Αρχιτέκτων Μηχανικός
