Το να δεις ένα νεόδμητο δημόσιο κτίριο στην Ελλάδα της κρίσης, είναι σίγουρα μία ευχάριστη έκπληξη. Αν αυτό το κτίριο είναι το νέο Δημοτικό Γηροκομείο πιθανόν να σκεφτείς ότι το κοινωνικό κράτος δεν έχει καταρρεύσει. Τέλος, η συνειδητοποίηση ότι το Γηροκομείο προσφέρει νέες θέσεις εργασίας, θα ξυπνήσει την ελπίδα ότι νέοι άνθρωποι θα βρουν εργασία.
Δυστυχώς δεν είναι ακριβώς έτσι.
Τα μνημόνια απαγορεύουν τις προσλήψεις. Αλλά και αν αυτές μπορέσουν να γίνουν, ο Δήμος δεν μπορεί να ανταποκριθεί οικονομικά στην μισθοδοσία 25 εργαζομένων που απαιτούνται για τη λειτουργία. Τα έσοδα που προβλέπονται να εισπράττονται, από ορισμένους φιλοξενούμενους, είναι πια αβέβαια και ως προς το ύψος του ποσού και ως προς την δυνατότητα καταβολής τους από τα ταμεία.
Μήπως λοιπόν θα ήταν σκόπιμο να αναβληθεί η λειτουργία του;
Δυστυχώς αυτό δεν μπορεί να γίνει, αφού η ΕΕ που χρηματοδότησε την κατασκευή του γηροκομείου, απαιτεί να λειτουργήσει σε εύλογο διάστημα ή θα πρέπει να επιστραφούν τα χρήματα.
Στα πλαίσια λοιπόν μίας αρχικής διερεύνησης του θέματος εκ μέρους της σημερινής Διοίκησης του Δήμου, τέθηκε και η πιθανότητα να λειτουργήσει η δομή με την ευθύνη των ίδιων των εργαζομένων. Το θέμα θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρον για τους νέους εργαζόμενους αφού καλούνται οι ίδιοι να πάρουν την τύχη στα χέρια τους (Διοίκηση, Λειτουργία, Διαχείριση).
Από την πλευρά της νομιμότητας , κάτι τέτοιο είναι εφικτό με την δημιουργία ενός κοινωνικού συνεταιρισμού ή μίας «Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης» (Κοιν.Σ.Επ.) για τις οποίες υπάρχει νομικό πλαίσιο λειτουργίας.
