Εδώ και καιρό εφαρμόζονται στη χώρα μας προγράμματα απασχόλησης ανέργων, με συνήθη διάρκεια 5 μηνών. Οφείλω να τονίσω ευθύς εξαρχής πως η προσπάθεια δραστηριοποίησης των ανέργων , ιδιαίτερα των νέων που πλήττονται από μεγάλα ποσοστά ανεργίας, είναι αξιέπαινη σε θεωρητικό επίπεδο. Ωστόσο, στην πρακτική της εφαρμογή διακρίνεται από ελλείψεις και ατέλειες που πρέπει να λέγονται ώστε να μην εθελοτυφλούμε υποστηρίζοντας πως καταπολεμάται η ανεργία.
Ο σχεδιασμός των εν λόγω προγραμμάτων δεν θέτει μακροπρόθεσμους στόχους, όπως είναι η απορρόφηση όσο το δυνατόν περισσότερων ανέργων στην αγορά εργασίας, αλλά εξυπηρετεί τις περιστασιακές ανάγκες των επιχειρήσεων. Αυτό εξηγείται από μια πλειάδα λόγων. Κυρίως οφείλεται στον προσωρινό χαρακτήρα των προγραμμάτων η οποία τονίζεται αφενός μεν απ’την καταβολή ενός βοηθήματος πολύ αργότερα από τη λήξη τους, γεγονός που δεν προσιδιάζει στον μηνιαίο μισθό των εργαζομένων και οπωσδήποτε δεν ανακουφίζει οικονομικά τους συμμετέχοντες. Αφετέρου, προσπαθούν να καλλιεργήσουν την αίσθηση της μερικής συμμετοχής ή και της μη συμμετοχής των επιχειρήσεων στις καθιερωμένες υποχρεώσεις τους προς τους συμμετέχοντες. Αν και αυτό αρκεί για να τους προσλάβουν, δεν αρκεί σε καμία περίπτωση να τους κρατήσουν, καθώς –τουλάχιστον η πλειονότητα- εξακολουθεί να μην μπορεί να αντέξει το οικονομικό βάρος ενός ακόμα υπαλλήλου.
Εντέλει, ούτε ο εργαζόμενος, ούτε ο εργοδότης μένουν ικανοποιημένοι, αφού τα πραγματικά προβλήματά τους δεν λύνονται. Συν το γεγονός, βέβαια, πως το χρονικό διάστημα απασχόλησης δεν αρκεί για να «γνωριστούν» και να συνδιαλλαγούν τα δύο μέρη έτσι ώστε να αποφασίσουν μια μόνιμη συνεργασία.
Πως, λοιπόν, αναμένεται η ανάπτυξη όταν η ανεργία στους νέους έχει αγγίξει το 60% και όταν μεγάλα ποσοστά αυτών, με ανώτερη και ανώτατη μόρφωση κατά πλειοψηφία ,μεταναστεύουν για καλύτερες συνθήκες ζωής και εργασίας; Αυτό το κύμα «διαρροής εγκεφάλων» θα έχει σοβαρό αντίκτυπο μέσα στα επόμενα χρόνια. Η χώρα μας χάνει πολύτιμους ανθρώπους με ιδιαίτερα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την καθυστέρηση της προαγωγής της γνώσης και της τεχνογνωσίας που τόσο χρειαζόμαστε, καθώς βρισκόμαστε ήδη σε μειονεκτική θέση έναντι άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Επιπλέον, ακόμα χειρότερα, δεν παρέχονται κίνητρα στους σπουδαστές και τους εργαζόμενους στο εξωτερικό να επιστρέψουν και να φέρουν πίσω στην Ελλάδα όλη την εμπειρία και τις ιδέες που αποκομίζουν ο καθένας από το πόστο του. Ενώ χώρες που μαστίζονται από την κρίση όπως η Ελλάδα επενδύουν στον τομέα της εκπαίδευσης ,εδώ αρκούμαστε σε προχειρότητες και «βοηθήματα» που μοιράζει το κράτος, αντί τα ίδια λεφτά να αξιοποιηθούν σε έργα που αποδίδουν.
Η Ελλάδα παρά τα αδύναμα σημεία του εκπαιδευτικού της συστήματος- τα οποία αποτελούν μια άλλη, μεγάλη συζήτηση- δημιουργεί επιστήμονες και στη συνέχεια τους προσφέρει απλόχερα προς αξιοποίηση σε άλλες χώρες.
Είναι σημαντικό να κάνουμε γνωστό το Ψήφισμα του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής σχετικά με τα προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας, το οποίο ενέκρινε σε πρόσφατη συνεδρίαση με την ελπίδα να βρει αποδέκτες:
- Την άμεση καταβολή των μισθών όλων των εργαζομένων
- Σταθερή, μηνιαία καταβολή των μισθών
- Να δίνονται οι μισθοί στο ύψος της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) και όχι «βοηθήματα»
- Άμεση ασφάλιση όλων των εργαζομένων, πληρωμή του συνόλου των ασφάλιστρων για όλες τις ειδικότητες (μηχανικοί κλπ). Πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη από την πρώτη μέρα δουλειάς
- Να ισχύσουν τα ίδια δικαιώματα που έχουν όλοι οι εργαζόμενοι (ασθένεια, άδειες, αργίες κ.α.)
- Να σταματήσει τώρα κάθε πράξη τρομοκράτησης προς τους εργαζόμενους που ασκούν το δικαίωμά τους στην απεργία, τη στάση εργασίας, στη συλλογική δράση, που θέλουν οργανωμένα να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.
Επειδή, παρόλα αυτά, τα παραπάνω αποτελούν μια πρόταση της Περιφέρειας αναμένουμε σύντομα οι ιθύνοντες να ενεργήσουν προς όφελος των εργαζομένων και να πράξουν τα δέοντα.
