Ο τίτλος του άρθρου προέρχεται από τον επίλογο του Ακαδημαϊκού Κ. Ζουράρι, την ομιλία του οποίου παρακολουθήσαμε την Τετάρτη 13/2 στο χώρο του Δ/Σ του Δήμου Μεγαρέων.
Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο ανωτέρω επίλογος-νουθεσία του ακαδημαϊκού δεν περιποιεί καμία τιμή και δεν υποδεικνύει καμία σοβαρή και γόνιμη στάση ζωής, πολλώ δε στην παρούσα χρονική περίοδο της εγκαθιδρυμένης δικτατορίας των παγκόσμιων τοκογλύφων, σε κανέναν εχέφρων νου σε κανέναν άνθρωπο που νοιάζεται, τουλάχιστον, για το αύριο των νέων γενεών και του έθνους εν γένει, πόσο μάλλον σε αυτόν που φλέγεται για την αλήθεια.
Τα πρόβατα κ.Ζουράρι όσο λογικά και αν τους συστήνετε να είναι, όσο δηλαδή και να θέλετε να τους προσδώσετε χαρακτηριστικά συνηδειτότητος, δεν πρόκειται να είναι παρά μόνο πρόβατα. Πλάσματα δηλαδή με αγελαία συμπεριφορά όπου άγονται και φέρονται σύμφωνα με τα κελεύσματα του εκάστοτε τσοπάνου. Εμείς φερόμενοι μάλλον ως λύκοι αποποιούμαστε της ιδιότητος αυτής διότι προτείνουμε εμπνευσμένο ηγέτη και όχι τσοπάνο όπου κάποια στιγμή θα μας οδηγήσει στην αναπόφευκτη σφαγή. ΤΑΓΟ απ' αυτούς που δραματικά εκλείπουν από την ανθρωπότητα, οδηγώντας μας στο φως το οποίο έχουμε τόσο ανάγκη.
Με μια τέτοια σκέψη προσήλθαμε να σας ακούσουμε αλλά η απογοήτευση ήρθε πολύ νωρίς. Ο ακαδημαϊκός άνθρωπος έχει απολέσει τη δια της ζώσης επαφή με την κοινωνία και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες είναι υποχρεωμένη και δια ροπάλου να ζει. Την κοινωνία που στο κάτω κάτω τον γέννησε, τον ανέθρεψε, τον ανέδειξε στο βάθρο ή στα βάθρα που έφτιαξε για αυτούς τούς λίγους ή πολλούς με σκοπό υποτίθεται να την υπηρετήσουν. Βαρύς και σπουδαίος ο ρόλος για ελάχιστους και εκλεκτούς που θα άγουν αυτό το φορτίο.
Αντιθέτως σήμερα ο κόσμος της “διανόησης” μοιάζει με εσμό θωκολάγνων, κλακαδόρων της εκάστοτε εξουσίας με μοναδικό στόχο την ατομική ευμάρεια. Εν κατακλείδι και επειδή δεν υπάρχει η παραμικρή διάθεση για σύνταξη διατριβής, άλλωστε όλοι γνωρίζουν, δεν αναγνωρίζουμε και δεν αποδεχόμαστε επ'ουδενί ως στάση ζωής το περισπούδαστο “εν αυλή λογικών προβάτων“, όντας βέβαιοι ότι βρισκόμαστε “εν καυλί παραφρόνων ποιμένων“, χρησιμοποιώντας βέβαια την αγαπημένη σας λεκτική φόρμα κύριε ζουράρη με γιώτα!
Η ομάδα σύνταξης του “μας νοιάζει”
