Στις 3 Σεπτεμβρίου έγινε δια περιφοράς Δημοτικό Συμβούλιο με μοναδικό θέμα ένα ψήφισμα για τον θάνατο του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη, όπου αναφέρονται μια σειρά δράσεις προς τιμή του μεγάλου συνθέτη και αγωνιστή.
Για το συγκεκριμένο θέμα ο δημοτικός μας σύμβουλος Αντώνης Χοροζάνης τοποθετήθηκε ως εξής: «Διαφωνώ με το δια περιφοράς Συμβούλιο, όμως αυτό το Συμβούλιο είναι για τον αποχαιρετισμό ενός ογκόλιθου του Παγκόσμιου Πολιτισμού, του αγωνιστή του λαού, με τα χαρακτηριστικά που αναφέρει ο ίδιος στην επιστολή του προς τον Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ. Έτσι, συμφωνώ με το ψήφισμα». Και πράγματι θα έπρεπε το Συμβούλιο να γινόταν «δια ζώσης», όχι μόνο γιατί διαφωνούμε με την ιδέα του δια περιφοράς Συμβουλίου γενικά, αλλά πολύ περισσότερο γιατί το συγκεκριμένο θέμα άξιζε τουλάχιστον την ζωντανή παρουσία των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου ως απότιση ελάχιστου φόρου τιμής.
Σίγουρα ακόμα θα έπρεπε πέρα από μια στεγνή περιγραφή κάποιων δράσεων (στις οποίες βέβαια υπερθεματίζουμε) να ειπωθούν δυο λόγια για τον μεγάλο αυτόν άντρα, τον μεγάλο αγωνιστή-δημιουργό. Έναν άντρα σμιλεμένο μέσα στην πάλη του λαού μας για έναν πιο δίκαιο κόσμο, που συμμετείχε στην ΕΑΜική Αντίσταση, στα Δεκεμβριανά και «τιμήθηκε» με σκληρά βασανιστήρια και εξορίες, τόσο μετά τον Εμφύλιο όσο και κατά τη διάρκεια της Χούντας.
Μέσα από όλα αυτά ξεπήδησε η μουσική του Μίκη, ζυμωμένη με όλα τα υλικά που φτιάχνουν τη μεγάλη τέχνη, αυτήν που πιάνει τον σφυγμό του λαού και μιλά στην καρδιά του. Όπως έλεγε κι ο ίδιος, «ό,τι φτιάξαμε το πήραμε από τον λαό και στον λαό το επιστρέφουμε». Και να βέβαια γιατί η μουσική του είναι μουσική όλου του κόσμου, γιατί είναι κοινά τα βάσανα των λαών και ίδιος ο πόθος για μια ζωή όμορφη, ειρηνική, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Ο Μίκης δεν ξέχασε ποτέ τα ιδανικά της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, δεν έχασε ποτέ την πίστη του στον άνθρωπο. Γι’ αυτό άλλωστε βροντοφώναξε: «Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις…εκεί που πάει να σκύψει…να τη! Πετιέται από ξαρχής!….» Και να γιατί στο τέλος της ζωής του θέλησε να «σβήσει τις λεπτομέρειες και να κρατήσει τα «Μεγάλα Μεγέθη», τους αγώνες του κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ και το τέλος της ζωής του ως κομουνιστής.» (Επιστολή του Μίκη στον σ. Κουτσούμπα)
Αθάνατος Μίκη!
