Οι πολίτες της Δυτικής Αττικής από τις 15/11 και έπειτα βιώνουν μια πρωτοφανή τραγωδία, η οποία δεν έχει προηγούμενο όσον αφορά το εύρος των θυμάτων αλλά και των υλικών καταστροφών.
Εδώ και μέρες κυβέρνηση και Περιφέρεια Αττικής αναθεματίζουν την «κακοτυχία που χτύπησε της περιοχές της Μάνδρας και της Ν. Περάμου να βρεθούν στο διάβα μιας τροπικής καταιγίδας που είναι απότοκο της κλιματικής αλλαγής», αποκρύπτοντας με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο τις βαριές ευθύνες που τους αναλογούν.
Για δεκαετίες τώρα οι ταξικές πολιτικές που επέβαλαν στην Δυτική Αττική οι κυβερνητικές και αυτοδιοικητικές αρχές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ, οδήγησαν στην απαξίωση και στον μαρασμό των πόλεων της περιοχής. Ομοίως και η σημερινή νέο-μνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ μαζί με την Περιφέρεια Αττικής, δεν έδειξαν την παραμικρή σπουδή στην επίλυση χρόνιων προβλημάτων, ακολουθώντας την πεπατημένη των προκάτοχων τους σε ζητήματα προστασίας των κατοίκων απέναντι σε φυσικές καταστροφές και όχι μόνο.
Η Περιφέρεια Αττικής παρά τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνει σήμερα αποποιούμενη το σύνολο των ευθυνών που της αναλογούν, μιλώντας για το «τέρας» της γραφειοκρατίας που εμποδίζει στο έργο της, φέρει βαριά ευθύνη για την έλλειψη σοβαρών αντιπλημμυρικών έργων τα οποία θα προστάτευαν τους κατοίκους και τις περιούσιες τους.
Το ίδιο βέβαια ισχύει και για την κυβέρνηση και τα αρμόδια υπουργεία καθώς στις περιπτώσεις που τα αντιλαϊκά μνημόνια περνούσαν με κατεπείγουσες διαδικασίες από την βουλή, ώστε να πραγματοποιηθούν άμεσα βάζοντας ισόβια θηλιά στον λαιμό του λαού μας η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κινούταν με διαδικασίες fast track, ενώ όταν έχουμε να κάνουμε με έργα τα οποία θα γίνουν ασπίδα για τους πολίτες στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, αντιμετωπίζουμε την ‘’δαιδαλώδη’’ γραφειοκρατία, η οποία λειτουργεί μεροληπτικά και αυτή με την σειρά της.
Ως ΛΑ.Ε. θα θέλαμε να καταγγείλουμε αυτή την συμπαιγνία κυβέρνησης – περιφέρειας που παίζεται στην πλάτη των πληγέντων πολιτών της δυτικής αττικής. Λέμε καθαρά στο λαό ότι τα μνημόνια και οι απάνθρωπες πολιτικές της Ε.Ε. θα γεννούν πάντα καταστροφικές καταστάσεις και θύματα όπου εφαρμόζονται.
Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι αδιαπραγμάτευτη και δεν χτίζεται με ελεημοσύνες και συσσίτια. Η μόνη ρεαλιστική πολιτική είναι ο λαός να αποτινάξει από πάνω του τον ζυγό των μνημονίων, να διεκδικήσει να ζει στον τόπο του με ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και όχι ως παρίας στο όνομα μιας επίπλαστης ανάπτυξης».
