Ακολουθεί άρθρο – επιστολή του Κώστα Δέδε, Αρχιτέκτονα Μηχανικού, συντονιστή της Τ.Ο Ε.ΠΑ.Μ Δήμου Μεγαρέων και πρώην υποψήφιου βουλευτή με τη “Συμμαχία Ανατροπής” στη Δυτική Αττική, με τίτλο «Μεγαρίτες αγρότες ενωθείτε!». Το κείμενο δημοσιεύεται, όπως απεστάλη από τον υπογράφοντα.
«Η αγροτική παραγωγή των Μεγάρων, συμμετέχει με μεγάλα συγκριτικά ποσοστά στην εθνική παραγωγή αγροτικών προϊόντων, κυρίως βέβαια στα αβγά και λιγότερο στο ελαιόλαδο αλλά και στα οπωρολαχανικά. Τα Μέγαρα είναι λοιπόν ένας καίριος χώρος της εθνικής αγροτικής παραγωγής, όπου αυτή σήμερα έχει κατατροπωθεί, (μόλις το 2%) για λόγους που θα αναλύσω πάρα κάτω.
Με την είσοδο μας στην Ε.Ε και κυρίως στην νομισματική ένωση η Ελλάδα (και όλες οι χώρες που συμμετείχαν στην ένωση) παραχώρησε ένα μεγάλο τμήμα της εθνικής της κυριαρχίας, άρα ταυτόχρονα και το δικαίωμά της στο να χαράζει εθνικές πολιτικές στρατηγικές σε όλους τους τομείς, όπως στον αμυντικό, στον παραγωγικό, στον αγροτικό, στον ενεργειακό.
Φυσικά, όντας μη εθνικές στρατηγικές, αλλά Ευρωπαϊκές, η εκπόνησή των δεν έγινε με βάση τα εθνικά σχέδια ανάπτυξης των χώρων τα οποία να βασίζονται στις ντόπιες εκτιμήσεις με βάση την πραγματικότητα της κάθε χώρας, αλλά με βάση τα σχέδια της Ε.Ε που πλέον είναι σαφές ότι εκπονούνται με βάση τα συμφέροντα του χρηματιστικού καπιταλισμού και των κανόνων των «αγορών».
Όλα αυτά βέβαια ήταν οι «προετοιμασίες», έτσι ώστε στην κατάλληλη στιγμή να επιτευχθεί ο στόχος που δεν είναι άλλος από την μετατροπή των παραγωγικών προϊόντων σε χρηματιστικά (βλέπε χρηματιστήριο ενέργειας, χρηματιστήριο τροφίμων, χρηματιστήριο γης, κλπ). Έτσι φτάσαμε στο σήμερα, που θα πρέπει να εισάγουμε αγροτικά προϊόντα (στην Ελλάδα!! να τρελαθώ), να εισάγουμε ενέργεια κοκ.
Γιατί λοιπόν σήμερα οι βορειοευρωπαίοι αγρότες εξεγείρονται;;
Οι βασικοί λόγοι είναι δυο:
Ο πρώτος και άμεσος οφείλεται στην «καρτελοποίηση» της διακίνησης των τροφίμων η οποία έχει περιέλθει στα χέρια μερικών πολυεθνικών που κυριαρχούν σε αυτόν τον τομέα, οι οποίες με τίποτα δεν θέλουν ανεξάρτητους αγρότες. Αν σε αυτό συμπεριλάβουμε την «αλλαγή» της διατροφής:
με άλευρα από γρύλους, με «εκτυπωμένο» κρέας, με σνακ από ακρίδες και σκουλήκια (*), τότε οι υπάρχοντες αγρότες είναι εντελώς άχρηστοι και μάλιστα πολύ ενοχλητικοί για τα σχέδια τους. Άρα η «παραδοσιακή» μορφή αγροτικής παραγωγής δεν είναι πλέον επιθυμητή. Αυτό οι βορειοευρωπαίοι το έχουν αντιληφθεί πολύ καλά και έτσι εξηγείται η σφοδρή αντίδρασή τους.
Ο δεύτερος βασικότατος λόγος είναι:
η μετατροπή του συνόλου των οικονομίων της δύσης, σε ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ (**). Αυτό σημαίνει ότι οι προϋπολογισμοί των κρατών, κυρίως της Ε.Ε, έχουν δραστικά μειώσει τις δαπάνες στο λεγόμενο «κοινωνικό κράτος» στα ελάχιστα (και θα μειώνονται συνεχώς, στην Ελλάδα βέβαια αυτό το έχουμε ήδη βιώσει λόγω των μνημονίων, τώρα το βιώνουν και οι βορειοευροπαίοι), άρα αναγκαστικά και αυτές του αγροτικού τομέα.
Αυτός ήταν ο λόγος της «λύσσας» στην μετατροπή των αγροτών σε «επιχειρηματίες γης», γιατί ο «επιχειρηματίας», όπως και να έχει είναι υποχρεούμενος να λειτουργεί σύμφωνα με τους κανόνες των «αγορών».
Όσο λοιπόν οι «επιχειρήσεις» των βορειοευρωπαίων αγροτών βάδιζαν επικερδώς, δεν υπήρχε πρόβλημα. Τώρα που οι «επιχειρήσεις» δεν πάνε καλά εξεγείρονται.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η εξεγέρσεις αυτές είναι άδικες, ούτε καθοδηγούμενες. Για να είναι όμως και λυτρωτικές, θα πρέπει να σχηματίσουν την αντίληψη και την σημασία της έννοιας του αγρότη και το οτι η ευημερία του εξαρτάται αποκλειστικά από ένα κράτος ΚΥΡΙΑΡΧΟ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ και βέβαια το ότι αυτό είναι πρόβλημα του συνόλου της κοινωνίας, που βέβαια μέχρι στιγμής δεν αντιδρά (στις εξεγέρσεις) αλλά δεν συμμετέχει. Επίσης και η αντίληψη ότι το βασικό πρόβλημα δεν είναι η μετατροπή αυτή αλλά ότι αυτή επιτεύχθηκε αφού τα κράτη παραχώρησαν την κυριαρχία τους σε ένα «πράμα» που λέγεται Ε.Ε που καμία σχέση δεν έχει με την έννοια του κράτους.
Άρα, αν και όταν, ο γνήσιος αγώνας των αγροτών λάβει την σημασία της ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας και την επαναφορά των δημοκρατικών πολιτευμάτων στις χώρες, τότε θα είναι λυτρωτικός. Όσο παραμένει στο πνεύμα της «διαμαρτυρίας» θα παραμένει απλά, εκτονωτικός (αυτός είναι ο λόγος που δεν έχουμε σφοδρές απαντήσεις από τα καθεστώτα που είναι ήδη ολοκληρωτικά).
Γιατί όμως είναι σημαντική η πρωτοβουλία ενότητας των Μεγαιρών αγροτών;;
Οι λόγοι είναι επίσης δυο:
Ο πρώτος είναι ότι οι Μεγαρίτες (κυρίως οι πτηνοτρόφοι) στην εποχή του «χρυσού αιώνα» των Μεσογειακών προγραμμάτων, δεν έκαναν πισίνες και πόρσε καγιέν, αλλά επένδυσαν στον εκσυγχρονισμό της παραγωγής τους, διατηρώντας την ποιότητα του προϊόντος, άρα δεν «τσίμπησαν» στα προστάγματα της Ε.Ε στην μετατροπή τους δηλαδή σε «επιχειρηματίες γης» και ο δεύτερος είναι η ΙΣΤΟΡΙΑ μας, και αυτός πιστεύω είναι κατά πολύ ο σημαντικότερος.
Έχουμε ιστορία, και αναφέρομαι στην εξέγερση του 1973, η οποία αν αναλυθεί δίχως κομματικά ιδεολογήματα, θα ανακαλύψουμε ότι σε αυτήν την εξέγερση υπήρξε κάτι το πρωτόγονο, το βασικό, το αγνό. Δηλαδή δεν ήταν μια αγροτική εξέγερση, όπως το Κιλελέρ, όπου οι κολίγοι εξεγέρθηκαν κατά των τσιφλικάδων, αλλά ήταν μια εξέγερση του Μεγαρίτη ενάντια στην βάρβαρη αμφισβήτηση της τοπικής του εδαφικής κυριαρχίας.
Αυτή η πράξη είναι που την κάνει ιδιαίτερα σοβαρή και λυτρωτική.
Το γεγονός επίσης ότι η αδικία, έναντι της γης, δεν ενεργοποίησε μόνο τους ιδιοκτήτες του συγκεκριμένου τμήματος αλλά όλη την κοινωνία, (στην εξέγερση συμμετείχαν και οι τότε «Πευκιώτες» που σίγουρα δεν είχαν εκεί γη) σημαίνει ότι είχαν σαφέστατη αντίληψη ότι η ανεξαρτησία που προσδίδει η κυριαρχία, είναι θέμα όλης της κοινωνίας και όχι μόνο των ιδιοκτητών.
Η τοπική μας ιστορία λοιπόν πρέπει να μας διδάσκει.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΕΓΑΡΙΤΕΣ ΕΝΩΘΕΙΤΕ!! και στο όνομα της «ιστορικής ηθικής».
Με τιμή
Κώστας Αν. Δέδες
Αρχιτέκτων Μηχανικός
(*) Στις σκανδιναβικές χώρες, στον Καναδά, στην Αμερική διακινούνται τέτοια προϊόντα, επίσης πρόσφατα η Ε.Ε ενέκρινε την διακίνηση αυτών των προϊόντων.
