Οι μέρες που βασιζόμασταν αποκλειστικά στο έντυπο μέσο και η γνώση μας περιοριζόταν στο μελάνι της εφημερίδας, έχουν περάσει προ πολλού. Σήμερα οι πολίτες παγκοσμίως “καταβροχθίζουν” ειδήσεις ακόμη και σε τοπικά πλαίσια, σε επίπεδο οθόνης και όχι χαρτιού. Η συντηρητική εσωστρέφεια της μικρής κοινωνίας μπορεί να διατηρεί το έντυπο σαν μια μορφή πρόσθετης ενημέρωσης, δεν παύει όμως να έχει χάσει σημαντικό ποσοστό της τάξης του 50% (ποσοστό που σε μικρότερες ηλικίες 18-30 φτάνει ακόμη και το 60-70%).
Στην περίπτωση που είσαι μια επιχείρηση και θέλεις να διαφημιστείς, μια μικρή ανάλυση κόστους σε οδηγεί εύκολα στο συμπέρασμα, ότι το διαδίκτυο είναι σαφώς λιγότερο ακριβό από μία εφημερίδα και μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερες θεάσεις, πιο εύκολα, λόγω προσβασιμότητας. Ένα άρθρο επικαιρότητας για παράδειγμα κάνει εύκολα διπλάσια views απ' ότι ο αριθμός των φύλλων μιας εφημερίδας τοπικής (ανάλογα με τον πληθυσμό και τον γεωγραφικό προσδιορισμό της πόλης) και επιπροσθέτως μπορεί να κρατήσει τον αναγνώστη περισσότερη ώρα (αν ας πούμε εμπλουτιστεί με φωτογραφίες) στη συγκεκριμένη σελίδα. Αν λοιπόν κάποιος θέλει να διαφημίσει μια επιχείρηση, μια δράση, ένα event, ή οτιδήποτε άλλο, είναι κατανοητό ότι θα έχει περισσότερες θεάσεις με μικρότερο κόστος. Είναι καθολικά φθηνότερο να “νοικιάσεις” χώρο σε μία ιστοσελίδα, ή μερικές λέξεις κλειδιά σε μια μηχανή αναζήτησης, απ' το να κλείσεις ένα ημισέλιδο για 1 μήνα σε μια εφημερίδα (μιλάμε πάντα σε τοπικό επίπεδο και όχι για μέσα πανελλήνιας εμβέλειας).
Εκτός απ' τον γεωγραφικό εγκλωβισμό που αντιπαρέρχεται κάποιος με το διαδίκτυο (παράδειγμα μια επιχείρηση γεωργικών μηχανημάτων, μπορεί να πουλήσει και εκτός πόλης ή νομού, εάν η διαφήμιση είναι σε μέσο που δεν δεσμεύεται η κυκλοφορία του σε x φύλλα), μεγάλο ρόλο παίζει και ο δημογραφικός στόχος του διαφημιζόμενου. Εδώ για να μην αδικήσουμε το έντυπο, είναι γεγονός πως η γενιά των 45+ θα διαβάσει την εφημερίδα και θα ενημερωθεί μέσω αυτής και θα τη θεωρήσει και πιο σοβαρή και στιβαρή (εφόσον την κρατάει στα χέρια του και τη διαβάζει – είναι υπαρκτή), θα δώσει μεγαλύτερη σημασία. Είναι επίσης γεγονός ότι οι περισσότεροι επιχειρηματίες (και δει αυτοί που έχουν μεγαλύτερο αποθεματικό για κάποια διαφήμιση) είναι αυτής της ηλικίας/γενιάς, συντηρώντας τα ποσοστά της διαφήμισης σε μια εφημερίδα σε μεγαλύτερο αριθμό, απ' ότι στο διαδίκτυο ακόμη και σήμερα σε μία μικρή κοινωνία. Όσο περνούν οι γενιές όμως, ακόμη και αυτό θα εξαλειφθεί σιγά-σιγά, έστω και με αργούς ρυθμούς.
Και κάπως έτσι κερδίζεται και η τελευταία μάχη μεταξύ ηλεκτρονικού και έντυπου μέσου που αφορά στο στοιχείο της εγκυρότητας της είδησης που παράγει/αναπαράγει. Ο Αναγνώστης έχει πλέον την ικανότητα να “φιλτράρει” το μεγάλο όγκο της πληροφορίας που πιθανό να λάβει στο διαδίκτυο για κάποιο θέμα. Ξεφυτρώνουν καθημερινά, ειδησεογραφικές ιστοσελίδες, μεγάλου ή μικρομεσαίου βεληνεκούς, που απασχολούν δημοσιογράφους, αναλυτές, μελετητές, φιλόλογους και ορθογράφους που φροντίζουν για τη λεκτική ποιότητα όσων “ανεβαίνουν” στο διαδίκτυο. Όπως ακριβώς γίνεται και στην πλειονότητα των εντύπων. Τα blogs έχουν παραγκωνιστεί αρκετά, φαίνεται να περνάει η μπογιά τους, δεν έχουν επισκεψιμότητα, δεν είχαν ποτέ εγκυρότητα, βαρέθηκε και ο κόσμος να διαβάζει απόψεις χωρίς όνομα, ο καθένας έλεγε ότι ήθελε για τον καθένα, χωρίς όρια.
Φυσικά και δεν θα εξαλειφθεί το έντυπο ολότελα, απλά θα υπάρχει στο μέλλον σαν μια πρόσθετη μορφή ενημέρωσης, όπου ο αναγνώστης θα ξοδεύει σημαντικά λιγότερο χρόνο απ' ότι σε μια ιστοσελίδα που μπορεί να εμπλουτιστεί και πολυμεσικά, αλλά και να διασταυρωθεί και με άλλες πηγές.
Κανένα μέσο ενημέρωσης δεν είναι αναντικατάστατο, ούτε καν η εφημερίδα που κυκλοφόρησε στη Κίνα τον 9ο μ.Χ. αιώνα, ούτε η τηλεόραση που βομβάρδισε τα σπίτια μας παγκοσμίως μετά το 1970 και ο καθένας έχει από 4 στο σπίτι του. Δικλείδα αφαλείας δεν έχει ούτε το διαδίκτυο φυσικά, αλλά όλα δείχνουν ότι προς το παρόν, ήρθε για να μείνει.
