Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Γιάννης Μπουτάρης, τέλεσε τα εγκαίνια της έκθεσης της Ναΐφ Συλλογής Κολλιαλή, στο Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης (ΛΕΜΜΘ), στις 22 Φεβρουαρίου του 2019, σε συνεργασία με το Μουσείο Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού.
Στα εγκαίνια παραβρέθηκαν ο Πρόεδρος του Μουσείου κ.Βασίλης Νιτσιάκος, Καθηγητής της Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, τα μέλη του Δ.Σ. του Μουσείου, η Αντιδήμαρχος Θεσ/νίκης κ. Άννα Αγγελίδου, οι γκαλερίστες Ζήνα Αθανασιάδου και Μάχη Πεζμαζόγλου , οι καλλιτέχνες Γιάννης Μονογιός, Άννα-Μαρία Σμυρνάκη κ.ά..
Την Έκθεση επιμελήθηκε η Δρ. Ιστορίας της Τέχνης του Μουσείου Νεότερου Ελλ. Πολιτισμού κ. Άννυ Μάλαμα.
Το πολύπτυχο που εκδόθηκε προλόγισαν επίσης και η κ. Ελένη Μελίδου, Διευθύντρια του Μουσείου Νεότερου Ελλ. Πολιτισμού, η κ. Ελένη Μπίντση, αναπλ. Προϊσταμένη του ΛΕΜΜΘ και η συλλέκτης κ. Πόλλυ Κολλιαλή.
Χορηγός της εκδήλωσης ήταν το Ραδιόφωνο της ΕΡΤ3.
Στο ισόγειο του διατηρητέου Art Nouveau αρχοντικού που στεγάζεται το Μουσείο, θα εκτίθενται εξήντα αντιπροσωπευτικά έργα απ’ την Ναΐφ Συλλογή Κολλιαλή, έως 2-6-2019.
Απόσπασμα από το κείμενο Άννυς Μάλαμα, Δρ.Ιστορικού Τέχνης, επιμελήτριας της Έκθεσης
“Η βασισμένη στη Συλλογή των Ναΐφ Ζωγράφων του Χρήστου και της Πόλλυς Κολλιαλή έκθεση, που φιλοξενεί το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης, συστήνει στο κοινό της Θεσσαλονίκης τη ναΐφ ζωγραφική ως ιδιαίτερη κατηγορία του καλλιτεχνικού πεδίου. Την ίδια στιγμή αναδεικνύει τη συγκροτημένη και μεθοδική συλλεκτική αντίληψη και το σκεπτικό που διέπουν ακριβώς τη συλλογή Κολλιαλή, δομημένη εξ αρχής με την πρόθεση της προσφοράς, της αμοιβαιότητας, της επικοινωνίας και της αλληλεπίδρασης με το κοινωνικό σύνολο.
Το σκέλος που αφορά στη ναΐφ ζωγραφική εν προκειμένω, τμήμα της ευρύτερης Συλλογής έργων τέχνης Κολλιαλή, περιλαμβάνει έργα σημαντικών εκπροσώπων του είδους από την Ελλάδα και την Κύπρο. Η ευρύτητα του ύφους και των θεματικών που παρουσιάζονται, η ποιότητα των έργων, όπως και το προφίλ των ίδιων των ζωγράφων που εκπροσωπούνται στην έκθεση, λειτουργούν αναθεωρητικά σε σχέση με μια σειρά από ζητήματα, αναφορικά με την παγιωμένη θεώρηση της ναΐφ καλλιτεχνικής παραγωγής στο πλαίσιο της ιστορίας της τέχνης: η διάκριση υψηλής και ευτελούς τέχνης, τα περίφημα στοιχεία της «αφέλειας», του αυθορμητισμού και της ανεπεξέργαστης γραφής ως δομικών στοιχείων της ναΐφ καλλιτεχνικής δημιουργίας, η απουσία συστηματικών σπουδών σε Σχολές Καλών Τεχνών, το προφίλ του «λαϊκού», «αφελούς», «αγράμματου» καλλιτέχνη, είναι ορισμένες από τις στερεοτυπικές αντιλήψεις που δοκιμάζονται – και καταρρίπτονται…”
