Επ’ ευκαιρία υπογραφής της συμφωνίας εκ μέρους του Ελληνικού Δημοσίου και της ΔΕΣΦΑ για την κατασκευή της τρίτης δεξαμενής ΥΦΑ (υγροποιημένου φυσικού αερίου) στην νησίδα Ρεβυθούσα – χωρητικότητας 95.000cm3 ίση σχεδόν με τις άλλες δύο μαζί, θα ήθελα να τονίσω και να υπενθυμίσω προς κάθε κατεύθυνση ότι παρουσιάζεται μοναδική ευκαιρία για να διεκδικήσουμε και δυναμικά εάν χρειασθεί όχι την ακύρωση του έργου – θα ήταν άλλωστε βλακώδες και ουτοπικό να συζητάμε τέτοια πράγματα – αλλά για την είσπραξη εκ μέρους του Δήμου αντισταθμιστικών ωφελημάτων.
Μπορεί η Σαλαμίνα να έχει εντάξει την νησίδα Ρεβυθούσα στο κτηματολόγιο της και έτσι να εισπράττει τα όποια αντισταθμιστικά, όμως η Μεγαρίδα έχει σοβαρά επιχειρήματα να αντιτάξει!
α) Οι εγκαταστάσεις της Ρεβυθούσας, την Μεγαρίδα επηρεάζουν αισθητικά αν θέλετε λόγω εγγύτητας (Αγία Τριάδα, Ήρεμο Κύμα, Πάχη).
β) Λόγω ακριβώς της εγγύτητας εμείς είμαστε που θα υποστούμε τις όποιες καταστροφικές συνέπειες από ένα τυχόν ατύχημα.
γ) Από την Μεγαρίδα εξυπηρετείται κατ’ αποκλειστικότητα η Ρεβυθούσα (ρεύμα, νερό, επικοινωνία γενικότερα).
δ) Επί της Μεγαρίδας έχουν κατασκευασθεί βοηθητικοί χώροι, γραφεία κ.λ.π. οι οποίοι ελέγχονται εάν έχουν αδειοδοτηθεί από την Πολεοδομία Μεγάρων.
(Σχετική αίτηση προς την Πολεοδομία για να απαντήσει εάν τα κτίρια επί της Μεγαρίδας είναι νόμιμα έχει ζητήσει ο επικεφαλής της «Ένωσης Πολιτών» Γρηγόρης Σταμούλης από 09/01/2013 και ακόμη απάντηση δεν έχει λάβει. Γιατί άραγε;!)
ε) Η Πολεοδομία Μεγάρων είναι αυτή που εξέδωσε τις σχετικές άδειες για όλες τις κατασκευές επί της Ρεβυθούσας.
Εδώ όπως καταγγέλλεται από Δικηγορικό γραφείο του Πειραιά προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παρασκήνιο» της 21/6/2013 ενδεχομένως να υπάρχει και σκάνδαλο φοροδιαφυγής διότι ενώ το έργο ήταν προϋπολογισμού 19.000.000.000 δις δραχμών, στην Πολεοδομία και στην Δ.Ο.Υ. Μεγάρων έχει δηλωθεί ως έργο 686.000.000 εκατομμυρίων δραχμών. Επειδή δε η μητρική κατασκευαστική εταιρεία ήταν Αγγλο-Γερμανικών συμφερόντων, μένει να δούμε εάν βγει κάτι σκανδαλώδες στην επιφάνεια.
Συμπερασματικά θα έλεγα ότι είναι μια ευκαιρία για διεκδικήσεις. Τρεις – τέσσερις ημέρες αποκλεισμού (απ’ όλους τους φορείς της πόλης) της Ρεβυθούσας νομίζω ότι θα είναι αρκετό σε πρώτη φάση να αναδείξουμε το πρόβλημα.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πρυτανεύσει κομματικός πατριωτισμός και κυρίως το παραταξιακό πρόσκαιρο συμφέρον – όπως συνήθως – και συνεχώς να χάνονται ευκαιρίες για οικονομική ανάκαμψη του δήμου.
Επειδή έγινε γνωστό ότι για την κατασκευή της τρίτης δεξαμενής θα δημιουργηθούν 500-600 θέσεις εργασίας για δύο περίπου χρόνια, πολύ φοβάμαι ότι θα υπάρξει παρασκηνιακά πίεση προς την εταιρεία, (όχι για την είσπραξη αντισταθμιστικών) όπως θα έπρεπε, αλλά για το εργασιακό βόλεμα κάποιων ψηφοφόρων. Έτσι για μια ακόμη φορά θα δούμε … κάποια «δένδρα και όχι το δάσος». Εξ’ άλλου έχουμε ζήσει τέτοια φαινόμενα χαμένων ευκαιριών κατά το παρελθόν, με πιο χαρακτηριστικό την διέλευση του φυσικού αγωγού δια μέσου του κάμπου των Μεγάρων προς Πελοπόννησο.
Εάν τότε υπήρχε συνεννόηση και κατανόηση του προβλήματος μεταξύ συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, (χωρίς να περιχαρακώνονται ανοήτως πίσω από σκοπιμότητες του είδους να περάσει υποθαλάσσια ο αγωγός για τους μεν, να περάσει ο αγωγός καταμεσής του κάμπου), εκεί δηλαδή που ήθελε και η ΔΕΣΦΑ χωρίς ο δήμος να κερδίσει το παραμικρό.
Εάν τότε υπήρχε σύμπνοια και σχέδιο θα μπορούσαμε να έχουμε τουλάχιστον το πιο εύκολο πρακτικά. να υλοποιηθεί δηλαδή η τροφοδοσία της βιομηχανικής ζώνης με φυσικό αέριο. Αυτό θα ήταν οικονομική ανάσα για την περιοχή μας γιατί η βιομηχανική ζώνη θα ήταν πιο ανταγωνιστική, άρα πιο ελκυστική για επενδύσεις και θέσεις εργασίας.
Ας ελπίσουμε ότι τα μνημόνια και η οικονομική ασφυξία, θα μας έχουν κάνει πιο συνετούς. γιατί στο κάτω– κάτω της γραφής, τι νόημα έχει να είσαι δήμαρχος ενός δήμου που ανά πάσα στιγμή υπάρχει κίνδυνος να γίνει κατάσχεση και της πολυθρόνας του γραφείου του δημάρχου;
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Γιάννης Δήμας
Δημοτικός σύμβουλος
