Αντιδράσεις στην πρόθεση του Δήμου Μεγάρων να ιδιωτικοποιήσει τα συνεργεία καθαριότητας

Ο Δήμος Μεγαρέων έκανε πρόσφατα φανερές τις προθέσεις του για ιδιωτικοποίηση του τομέα της καθαριότητας, μια από τις αρμοδιότητες του Δήμου. Ως  κύριο λόγο προβάλλει την «εξοικονόμηση πόρων». Αρκετοί άλλοι δήμοι στην Ελλάδα και στο εξωτερικό επικαλούνται αυτό το λόγο αλλά και άλλους, όπως την «έλλειψη προσωπικού», «τα παράπονα των δημοτών», την «ελλιπή χρηματοδότηση», για να δικαιολογήσουν την παράδοση της καθαριότητας σε ιδιώτες. Γιατί βέβαια, η εν λόγω ιδιωτικοποίηση δεν αποτελεί «εφεύρημα» του δημάρχου, αλλά μια σχεδιασμένη προσπάθεια που ξεκίνησε σε κεντρικό επίπεδο από το 2001 για πλήρη ιδιωτικοποίηση του κερδοφόρου τομέα της διαχείρισης των σκουπιδιών.

Ένα ακόμη δίλημμα λοιπόν επιχειρούν να βάλουν στον κάθε δημότη: Θα συνεχίσει ο Δήμος να διαχειρίζεται τα απορρίμματα και τον καθαρισμό των χώρων, όταν  με τις τόσες ελλείψεις τίθεται πρόβλημα δημόσιας υγείας;  Ή θα ανατεθεί σε ιδιωτική επιχείρηση, που θα αναλάβει  να φέρει σε πέρας αυτό το δύσκολο έργο, «γλιτώνοντας» ο Δήμος από μια ακόμη υπηρεσία, άρα εξοικονομώντας χρήματα;

Παρόμοιο δίλημμα δεν μπαίνει και με το σχεδιασμό εκχώρησης της ύδρευσης στην ΕΥΔΑΠ, η οποία οδεύει σε πλήρη ιδιωτικοποίηση; Ίδια διλήμματα δεν αντιμετωπίζουμε για την Υγεία μας και τη μόρφωση των παιδιών μας; Τα ίδια και στα εργοστάσια, για να αποδεχτούν οι εργάτες τη μείωση των μισθών και την επέκταση του ωραρίου. Διλήμματα για το αν επιθυμούν οι πολίτες δρόμους «καθαρούς και «ασφαλείς» ή το χάος που προκαλούν οι απεργίες και οι διαδηλώσεις. Ας βάλουμε όμως τα πράγματα σε μια σειρά.

ΟΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΕ ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟΙ

Το αστικό κράτος, που υπάρχει για να υπηρετεί τα συμφέροντα των καπιταλιστών, μέσα από το μηχανισμό του Καλλικράτη ξεπουλάει την κρατική-λαϊκή περιουσία, φτιάχνει ένα ελκυστικό περιβάλλον για να επενδύσουν οι πολυεθνικές σε μια χώρα με εξαθλιωμένους και δίχως δικαιώματα εργάτες. Προσφέρει νέους τομείς επενδύσεων που εξασφαλίζουν σίγουρο κι εύκολο κέρδος, όπως τη διαχείριση των απορριμμάτων. Εκεί που οι «πελάτες» είναι σίγουροι, επειδή το προς πώληση προϊόν ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ, αλλά κοινωνικό αγαθό.

Ο Δήμος Μεγαρέων δηλώνει πως δεν μπορεί να κάνει προσλήψεις, ώστε να έχει επαρκές και μόνιμο προσωπικό στον τομέα της καθαριότητας, ενώ η κρατική χρηματοδότηση είναι μηδαμινή. Μπορούν όμως να βρεθούν χρήματα για εργολάβους!

Υπάρχει ανάλογη εμπειρία από ιδιωτικά συνεργεία καθαριότητας, όπου η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών είναι τουλάχιστον αμφισβητήσιμη. Αφού μοναδικό κριτήριο είναι το κέρδος, οποιαδήποτε απαίτηση για καλύτερη ποιότητα συνδέεται άμεσα με αύξηση στην τιμή. Η Δημόσια Υγιεινή συνδέεται πλέον με τα περιθώρια κέρδους του κάθε επιχειρηματία. Και για να μη μένουν απορίες για το ότι το θέμα δεν αφορά την «εξοικονόμηση χρημάτων» αλλά την κερδοφορία του κεφαλαίου, να αναφέρουμε την κατασκευή των σχολείων: Με την κατάργηση του ΟΣΚ τα σχολεία θα γίνονται πλέον μέσω ΣΔΙΤ και Δήμων. Για κάθε 5 σχολεία που θα γίνονται μέσω ΣΔΙΤ, ο ΟΣΚ θα έκανε δύο ακόμη!

Εκτός από αυτά, οι συνθήκες εργασίας στα ιδιωτικά συνεργεία καθαριότητας θυμίζουν μεσαιωνική γαλέρα! Εργαζόμενοι ανασφάλιστοι, χωρίς ωράριο και εξευτελιστικά μεροκάματα. Και τι μένει να επιλέξουν οι εργαζόμενοι στο Δήμο; Θα μπουν πάλι στο δίλημμα: Απόλυση ή εργασία με άθλιες συνθήκες… Αντί λοιπόν να προσανατολιζόμαστε σε τέτοιου είδους λύσεις, πρέπει άμεσα να διεκδικήσουμε:

  • Η διαχείριση των σκουπιδιών και της καθαριότητας πρέπει να αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα του Δήμου με κάλυψη από τον κρατικό προϋπολογισμό.
  • Πρόσληψη μόνιμου και επαρκούς προσωπικού στον τομέα της καθαριότητας.
  • Καμιά αύξηση στα δημοτικά τέλη. Όχι στον ανταποδοτικό χαρακτήρα της καθαριότητας (όσο πληρώνω, τόση καθαριότητα έχω).

Πώς όμως ο Δήμος θα διεκδικήσει όλα αυτά, όταν το κράτος κινείται σε αντίθετη λογική; Ή αφήνουμε τα πράγματα να χειροτερέψουν ή συνδέουμε αυτές τις διεκδικήσεις με τον αγώνα που πρέπει να δώσει η εργατική τάξη: να οικοδομήσει τη δική της κοινωνία, απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση των μονοπωλίων. Μια κοινωνία που θα υπηρετεί τις δικές της ανάγκες. Μονόδρομος για τους εργαζόμενους είναι η πάλη για ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ-ΛΑΪΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ.

Από Δελτίο Τύπου της ΚΟΒ Μεγάρων

Παρόμοια άρθρα

Back to top button