«Το “λουκέτο” στη “Χαλυβουργική”, μετά τη διακοπή ηλεκτροδότησης του εργοστασίου, δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία.
Είναι το αποτέλεσμα του ανταγωνισμού ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους, που οδηγεί βιομηχανίες στρατηγικής σημασίας να κλείνουν, ενώ θα μπορούσαν να στηρίξουν την ανάπτυξη προς όφελος του λαού, στο πλαίσιο μιας οικονομίας που θα υπηρετούσε τις λαϊκές ανάγκες.
Είναι, επίσης, απόδειξη ότι τα εργοστάσια δεν τα κλείνουν οι αγώνες των εργαζομένων, αλλά οι επιχειρήσεις ανοίγουν και κλείνουν, αποκλειστικά με κριτήριο τη μεγαλύτερη καπιταλιστική κερδοφορία και με θύματα κάθε φορά τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους.
Οι εργαζόμενοι της “Χαλυβουργικής”, αλλά και συνολικά οι εργαζόμενοι της χώρας μπορούν να βγάλουν πολύτιμα συμπεράσματα, καθώς έρχονται αντιμέτωποι με τα ίδια προβλήματα για τα οποία αγωνίστηκαν οι συνάδελφοί τους στο διπλανό εργοστάσιο της “Ελληνικής Χαλυβουργίας”, με τον 9μηνο ηρωικό απεργιακό αγώνα, ο οποίος στοχοποιήθηκε και ενοχοποιήθηκε, με βρώμικο πόλεμο, ότι δήθεν ευθύνεται για το κλείσιμο του εργοστασίου.
Το δικαίωμά τους στη σταθερή και αξιοπρεπή δουλειά με δικαιώματα δεν χαρίζεται από κανέναν. Κατακτιέται με τον αγώνα, την ταξική πάλη και σε σύγκρουση με το σύστημα της εκμετάλλευσης, τα αδιέξοδα και την αναρχία του οποίου τα “φορτώνονται” οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.
Η κυβέρνηση έχει ευθύνη να διασφαλίσει τις θέσεις εργασίας των εργαζομένων στη “Χαλυβουργική”, τα μισθολογικά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα».
