Μεταναστεύοντας στην εποχή των κρίσεων

Ποτέ στο παρελθόν δε μιλούσαμε με τόση άνεση για τη μετανάστευση. Η φυγή απ΄την Ελλάδα πάντα αποτελούσε την εξαίρεση και όχι τον κανόνα. Αποτελούσε επιλογή των πιο τολμηρών, ή των πιο άτολμωνανάλογα από ποια μεριά το βλέπεις. Τολμηροί όσοι δε φοβούνται την αλλαγή και επιδίδονται στο κυνήγι μιας καλύτερης ζωής. Άτολμοι όσοι δεν έχουν την όρεξη και το σθένος να παλέψουν για ένα καλύτερο μέλλον στη χώρα τους και επιλέγουν την εύκολη λύση, που είναι μια χώρα με σαφώς καλύτερες υποδομές απ΄τις δικές μας. Όπως και αν αντιμετωπίζαμε παλιά το φαινόμενο αυτό, τα δεδομένα της εποχής μας οδηγούν σ’ ένα ερώτημα: Θα μεταναστεύατε αν είχατε την ευκαιρία;

 

Η διενέργεια μιας μικρής προσωπικής έρευνας με στόχο τη μέτρηση του ποσοστού της νέας γενιάς με τάσεις φυγής σε χώρες του εξωτερικού, είτε για σπουδές είτε για εργασία, επιβεβαίωσε τις υποθέσεις μου, με το 70% να βλέπει το εξωτερικό σαν μονόδρομο. Όπως κάθε ποσοτική έρευνα, έτσι και αυτή είναι φυσικά πλασματική, με το δείγμα των 60 ατόμων να είναι, αν μη τι άλλο, ανεπαρκές για την εξαγωγή ακριβών αποτελεσμάτων και φυσικά επιρρεπές στο στατιστικό λάθος. Είναι όμως υπέραρκετο για να καταδείξει το φαινόμενο της εποχής. Τα ελληνόπουλα μεταναστεύουν.

 

Φαίνεται πως έχουμε εισέλθει σε μια νέα εποχή, όπου η δημοφιλέστατη φράση “η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της”, έχει πάει ένα βήμα παραπέρα κι έχει μετατραπεί στο “η Ελλάδα διώχνει τα παιδιά της”. Ίσως φταίνε οι ραγδαίες εξελίξεις των ημερών που δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για κριτική σκέψη και προβληματισμό όσον αφορά τα κακώς κείμενα της χώρας μας. Η κατάσταση αυτή δεν αποτελεί νέο φαινόμενο, οι συνέπειές της όμως μόλις πρόσφατα εισέβαλαν βίαια στην καθημερινότητά μας δημιουργώντας νέα δεδομένα. Ταυτόχρονα δημιούργησαν και μια νέα σχολή σκέψης. Οι αλλαγές που διενεργούνται στη χώρα το τελευταίο διάστημα, πλήττουν, μεταξύ άλλων, το εργασιακό καθεστώς και την εκπαίδευση, οδηγώντας στον περιορισμό διαχρονικών δικαιωμάτων και κεκτημένων των Ελλήνων πολιτών. Η αδυναμία ή ακόμα και η άρνηση των νέων για προσαρμογή στις επιταγές του νέου κοινωνικού στάτους της χώρας, εντείνει το φαινόμενο της φυγής.

 

Είναι θέμα συγκυριών ή φυσική απόρροια της αδυναμίας της Ελλάδας να χτίσει το κοινωνικό και οικονομικό υπόβαθρο που θα συμβάλλει στην υγιή ανάπτυξη και διαβίωση της νέας γενιάς;

 

Ένα είναι βέβαιο. Η εποχή του βολέματος και της απάθειας έχει πλέον παρέλθει. Η οικονομική κρίση δημιούργησε ένα νέο σκηνικό, όπου δεν υπάρχει χώρος γι’ αυτά τα χαρακτηριστικά. Ίσως λοιπόν να βγήκε και κάτι θετικό απ’ όλο αυτό το χάος. Ίσως να μπορούμε πλέον να μιλάμε για πιο ενεργούς και συνειδητοποιημένους πολίτες. Το γεγονός ότι κάποιοι από ‘μας επιλέγουν, περισσότερο από ποτέ, να φύγουν απ’ την Ελλάδα αποδεικνύει ότι η χρονική αυτή συγκυρία για τη χώρα είναι οριακή. Κάποιοι  μεταναστεύουν αναζητώντας ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον και άλλοι μένουν και ψάχνουν τη θέση τους στο νέο σκηνικό. Σ’ όποια πλευρά και αν ανήκετε, αποτελείτε κομμάτι μιας εποχής που απαιτεί δυναμικές κινήσεις και πρωτοβουλίες. Θα ήταν πιο εποικοδομητικό να δούμε την κρίση σαν μια ευκαιρία για αλλαγές σε κάθε τομέα της ζωής μας. Γιατί, μπορεί αυτοί που μεταναστεύουν να είναι περισσότεροι από ποτέ, αυτοί που μένουν όμως, δε μπορούν πια να μείνουν με σταυρωμένα χέρια. 

 

Διαβάστε εδώ τη συνέχεια του θέματος από τη Βιβή Σκλαβούνου.

Παρόμοια άρθρα

Back to top button