Ο λαός μας είναι ακέφαλος και μπερδεμένος από τους διάφορους σωτήρες που εμφανίζονται, σαν οι κατέχοντες την μοναδική αλήθεια. Όμως εάν τους μελετήσεις έναν προς έναν όλοι συγκλίνουν στο ότι, είμαστε μια μικρή χώρα και έχουμε ανάγκη από κάποιον προστάτη, είτε είναι η Ε.Ε, είτε ο Πούτιν, είτε η Αμερική. Οι χειρότεροι για εμένα είναι αυτοί που παραδέχονται μεν, ότι μόνο ο λαός θα ανατρέψει το υπάρχων σύστημα, αλλά ξεχνούν δε, να μας πουν το πως, μεταφέροντας έτσι το πρόβλημα στο μέλλον. Μέχρι τότε όμως, Ευρώπη και ξερό ψωμί.
Θα κάνω μια πολύ γρήγορη ανάλυση της κοινωνικοπολιτικής αλλαγής, εστιάζοντας στην μετά το 1989 εποχή, με την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός αλλά και πως θα τον αντιμετωπίσουμε.
Μέχρι το 1989 υπήρχε το δόγμα ‘’Κομουνισμός – Αντικομουνισμός’’, δημιουργώντας αντίστοιχους εχθρούς, για μεν το δυτικό σύστημα εχθρός ήταν ο κομουνιστής, για δε το ανατολικό εχθρός ήταν ο Αντικομουνιστής.
Μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και έχοντας παραμείνει μόνο το δυτικό σύστημα καταργήθηκε αυτόματα και ο δυναμικός εχθρός. Άρχισε λοιπόν να έρχεται στο προσκήνιο η έννοια της «παγκοσμιοποίησης», μέσω της δήθεν ένωσης των λαών, την κατάργηση των συνόρων, με τρανταχτό παράδειγμα την Ε. Ένωση των λαών και των πολιτισμών.
Εχθρικό δόγμα όμως δεν υπήρχε, έπρεπε να επινοηθεί.
Μετά το 2001 και την κατάρρευση των δίδυμων πύργων μπήκε στην ζωή μας για τα καλά η έννοια της «τρομοκρατίας». Έτσι λοιπόν ‘’παγκοσμιοποιήθηκε’’ το νέο δόγμα του ‘’Τρομοκρατία – Αντιτρομοκρατία’’.
Αυτόματα σε όλα τα κοινοβούλια ψηφίστηκαν νόμοι, πιστά αντίγραφα των ιδρυτικών νόμων της Αμερικής, για την αντιμετώπιση της δήθεν ‘’τρομοκρατίας’’. Με αυτόν τον τρόπο στην πραγματικότητα εφαρμόστηκε η πρώτη παγκοσμιοποιημένη συνθήκη που προερχόταν από ένα και μόνο κράτος.
Ο βασικός σκοπός αυτού του νέου δόγματος ήταν να στοχοποιήσει νέους εχθρούς, με τον χαρακτηρισμό τους σαν «τρομοκράτες». Όλως τυχαίως τρομοκράτες ήταν οι ηγέτες κάποιων κρατών που για τους δικούς τους λόγους δεν εντάσσονταν στο νέο κανόνα της παγκοσμιοποίησης. Πρώτος ήταν ο Σαντάμ Χουσεΐν και η διάλυση του Ιράκ, ακολούθησαν ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας σαν συγκροτημένο κράτος, Ο Καντάφι, ο Άσαντ που ακόμα αντιστέκεται και όποιος άλλος δεν συμμορφώνετε ‘’προς τας υποδείξεις’’.
Στα άλλα κράτη, όπως π.χ στην Ελλάδα, έχουν αναλάβει η νέα γενιά των πολιτικών που έχουν γαλουχηθεί από την ‘’νέα τάξη πραγμάτων’’ μέσω των πανεπιστημίων, όπως το Χάρβαρντ , που έθρεψε πολιτικούς όπως τον Καραμανλή τον Παπανδρέου τον Σαμαρά κ.α, αλλά το ίδιο έκαναν και στην Ιταλία την Γαλλία την Αγγλία, εφάρμοσαν το νέο δόγμα πιστά με το μόνο μέλημά τους να μην το αντιληφθούν οι λαοί τους.
Σήμερα έχουμε έναν νέο όρο που αποτελεί δόγμα από μόνος του και ρόλος του είναι να συντονίζει να διοικεί και να ελέγχει τις νέες κατακτήσεις τους, που είναι τα άνω κράτη, το όνομα αυτού είναι «αγορές». Στόχος αυτού του μορφώματος είναι η κατάργηση των συγκροτημένων κοινωνιών και των συγκροτημένων καρτών. Οι «αγορές», ασφυκτιούν εντός συγκροτημένων χώρων, διότι το μεγάλο κέρδος έρχεται από την ασυδοσία και την ελευθερία κινήσεων.
Μπορούμε άνετα να συμπεράνουμε ότι ο μεγάλος εχθρός είναι αυτό το νέο δόγμα των “Αγορών“. Εδώ όμως δημιουργείτε το νέο πρόβλημα που αντιμετωπίζει και ο λαός μας, διότι αυτές είναι ένα άυλο και απρόσωπο τέρας που όσο και να ψάξουμε δεν θα το βρούμε να το σκοτώσουμε με το σπαθί μας.
Το ζήτημα λοιπόν είναι η ξεκάθαρη στοχοποίηση του εχθρού μας για να μπορέσουμε να τον αντιμετωπίσουμε με τα μέσα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε.
Άρα έχομε: α) Αγορές που ελέγχουν το β) Πολίτικο Σύστημα που ελέγχετε από τις γ) Τράπεζες.
Το ΕΠΑΜ έχει μελετήσει σχέδιο «λειτουργικής κατάληψης», με σκοπό την διακοπή της ‘’αιμοδοσίας’’ προς το τέρας, έτσι ώστε να πεθάνει από έλλειψη τροφής.
Όμως οι Αγορές δεν είναι ανόητες και γνωρίζουν πολύ καλά ότι για να κατέχεις οριστικά μια χώρα χρειάζεται στρατιωτική κατοχή. Όλα τα άλλα ανατρέπονται εύκολα από τους λαούς. Πιστεύω ότι έχουμε πολύ λίγο χρόνο μέχρι να δούμε στρατιώτες στους δρόμους, υπό την μορφή ειρηνευτικών δυνάμεων. Μετά για να τους τελειώσουμε θα χρειαστεί πραγματικό αίμα. Γι αυτό:
Δεν φοβόμαστε, δεν τα παρατάμε, πρώτα η πατρίδα.
