Οι εκλογές στην τοπική αυτοδιοίκηση είναι μια θαυμάσια ευκαιρία, για να ξαναγνωριστούν οι κάτοικοι μιας περιοχής. Φίλοι, συγγενείς, γνωστοί και άγνωστοι, θα πλησιάσουν περισσότερο ο ένας τον άλλον, με τους υποψήφιους να κάνουν το πρώτο βήμα, για να ευοδωθεί ο προεκλογικός αγώνας. Πυκνώνουν μέρα με την μέρα οι προεκλογικές συγκεντρώσεις, αλλά και οι δημόσιες εμφανίσεις εξαφανισμένων και μη υποψηφίων, από τα κοινωνικά δρώμενα. Όλοι και όλες, που μετέχουν στους εκλογικούς συνδυασμούς διεκδικούν την ψήφο των συμπολιτών τους, ισχυριζόμενοι με βάση τα λεγόμενα τους, την έντονη επιθυμία τους για κοινωνική προσφορά.
Όλοι λένε σε όλους ναι. Η ακατάσχετη υποσχεσιολογία δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, αντιθέτως είναι μια πανάρχαια μέθοδος που εξασφαλίζει ψήφους. Στον αντίποδα, οι ψηφοφόροι σε μεγάλο ποσοστό απαντούν εύκολα ναι στα κελεύσματα των υποψηφίων, με απώτερο σκοπό να εξαργυρώσουν την ψήφο τους με κάποια ευνοϊκή-προνομιακή μεταχείριση. Στις μέρες μας που τα κοινωνικά προβλήματα έχουν οξυνθεί και κυρίως το πρόβλημα της ανεργίας εξελίσσεται με «επιδημικές» διαστάσεις, το φαινόμενο της εξαναγκαστικής ψηφοδοσίας τείνει να γίνει ανεξέλεγκτο.
Σε έναν κόσμο που μετασχηματίζεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα και συντελούνται εκ βάθρων ανακατατάξεις, οι εκλογές, αρχής γενομένης από τις αυτοδιοικητικές αποτελούν ιστορική ευκαιρία να αλλάξουν τα κακώς κείμενα, σε όσο είναι δυνατόν περισσότερους τομείς του κοινωνικού συστήματος. Η λαϊκή απαίτηση για μια κοινωνία ίσων ευκαιριών με ανταποδοτικό χαρακτήρα, πρέπει να γιγαντωθεί. Ο κόσμος έχει αποδεχτεί συνειδητά και μη ότι έχει φτάσει η ώρα να αλλάξουν κάποια πράγματα, το μείζον είναι να ομονοήσουμε και να στηρίξουμε θέσεις και πολιτικές δράσεις με ανθρωποκεντρικό και όχι πελατοκεντρικό χαρακτήρα. Το κοινό συμφέρον πρέπει να βγει ενισχυμένο, μέσα από όλη αυτή την εκλογική δοκιμασία.
Οι αδύναμες κοινωνικές ομάδες, δεν πρέπει να υποκύψουν και να ξεπουλήσουν την ψήφο τους για ένα κομμάτι ψωμί και να γίνουν υποτακτικοί του «ευεργέτη» τους και της γενιάς του. Όλοι οφείλουν να αναλογιστούν τι κοινωνία θα παραδώσουν στα παιδιά τους και αν η κοινωνία που ζούμε μεταμορφώνεται σε ζούγκλα χωρίς και με εισαγωγικά, όπου επικρατεί ο νόμος του ισχυρού, είναι θέμα χρόνου και οι τελευταίες οάσεις δικαιοσύνης, να αντικατασταθούν από νομιμοφανείς ερήμους. Τι στιγμή που όλα είναι υπό αμφισβήτηση, η οικογένεια στη χώρα μας διατηρεί σε μεγάλη έκταση μια εσωτερική παραδοσιακή συνοχή, που μπορεί να ανασυγκροτήσει τα εκ του συστήματος παραγκωνισμένα μέλη της.
Όλοι οι επίδοξοι ηγέτες φοβούνται το πολιτικό κόστος και ζυγίζουν καλά τα λόγια και τις πράξεις τους. Σε μεγάλο βαθμό το δίκαιο και το σωστό χρησιμοποιείται κατά το δοκούν. Οι υποσχέσεις των υποψηφίων δεν μπορεί να είναι ανεδαφικές και ίσως τα λόγια του Μπέρναρντ Μπαρούχ: “Ψηφίστε αυτόν που υπόσχεται λιγότερα. Μετά τις εκλογές θα είστε λιγότερο απογοητευμένοι”, να είναι πάντα επίκαιρα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Σε κάθε περίπτωση οι προσχηματικού τύπου αλλαγές που αποσκοπούν στην υφαρπαγή της ψήφου των πολιτών, δεν πρέπει να τύχουν καμιάς αποδοχής και να μην ξεχνάμε σε μια μικρή κοινωνία όλοι λίγο έως πολύ είναι γνωστοί. Οι αλλαγές είναι θέμα προσώπων, γι’ αυτό πρέπει να στηριχτούν οι άξιοι και οι ικανοί, που ενεργούν αποκλειστικά με γνώμονα το κοινωνικό συμφέρον.
Οι αρχηγοί των συνδυασμών συχνά-πυκνά προσπαθούν να ξεγελάσουν τους ψηφοφόρους με διάφορα τεχνάσματα. Ένα συνηθισμένο τέχνασμα στο πλαίσιο της υποσχόμενης αλλαγής είναι η χρησιμοποίηση άπειρων αλλά φιλόδοξων νέων, που εμφανίζονται ως άφθαρτοι, όπως επίσης και προσώπων που απολαμβάνουν την αναγνωσιμότητα, κυρίως λόγω επαγγέλματος(αθλητές, τραγουδιστές, ηθοποιοί και άλλοι). Η παραπάνω διαπίστωση, αποτελεί μια επαναλαμβανόμενη εκλογική πραγματικότητα. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιοι πρέπει να αποκλείονται από το δικαίωμα του εκλέγεσθαι, παρά μόνο ότι η συγκρότηση ενός ψηφοδελτίου δεν θα πρέπει να κρύβει μικροκομματικά συμφέροντα και προεκλογικά πυροτεχνήματα. Το ψηφοδέλτιο αντικατοπτρίζει τη δυναμική κάθε εκλογικού συνδυασμού και πρέπει να απαρτίζεται από πρόσωπα που έχουν διαγράψει μια αξιόλογη πορεία ζωής σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο.
Η επιλογή του ανώτατου τοπικού άρχοντα που θα αναλάβει να εκπροσωπήσει τις αγωνίες και τις ελπίδες μας, δεν μπορεί να είναι εύκολη υπόθεση. Μια τέτοια απόφαση πρέπει να είναι αποτέλεσμα ώριμης σκέψης και όχι ενθουσιασμού. Ακόμα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ορισμένοι υποψήφιοι θα αναρριχηθούν στην κεντρική πολιτική σκηνή, δίνοντας τα πρώτα τους διαπιστευτήρια στην τοπική αυτοδιοίκηση, άρα η ευθύνη είναι μεγαλύτερη για τον ποιον θα προκρίνουμε για τα τοπικά αξιώματα. Η αποχή των πολιτών από τις εκλογές δεν είναι υπεύθυνη πολιτική στάση, αλλά αποστασιοποίηση από τα κοινά. Η πρόταση κατακλείδα κατά τη γνώμη μου ανήκει στον καθηγητή φιλοσοφίας και συγγραφέα Χρήστο Γιανναρά, που αναφορικά με τις εκλογές έχει δηλώσει: «Τα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα λύνονται στη συνισταμένη της ατομικής ευθύνης των πολιτών, δημιουργώντας μια κοινωνική δύναμη».
