Ακολουθεί άρθρο – επιστολή του οικονομολόγου Αθανασίου Ν. Υψηλάντη.
Κεφάτος σηκώθηκα το πρωί και κοιτώντας τον καθρέπτη είπα: «Θα γίνω Δήμαρχος να σώσω τα Μέγαρα!». Άρχισα να ενδίδω στην επιθυμία μου. Ήδη σκέφτομαι πόσο διαφορετικό θα με κάνει από τους άλλους αυτή η νέα μου καριέρα.
Θα είμαι ο άρχοντας της πόλης! Δύναμη, κοινωνική αποδοχή, μία αυλή από πιστούς, ένα συρτάρι προεκλογικά «θα» και υποσχέσεις, σε ωραίο περιτύλιγμα σερβιρισμένα.
Από την άλλη, θα επινοήσω ως σλόγκαν για το νεαρό της ηλικίας μου, τη φιλοδοξία μου για προσφορά στα κοινά, τον άκρατο τοπικισμό μου και, φυσικά, σχόλια επί σχολίων με ψεγάδια, για όλους όσοι δεν έκαναν τα Μέγαρα Μανχάταν!Θα πάρω σβάρνα μνημόσυνα, ταβέρνες, πανηγύρια και λαϊκές αγορές, να φανώ κοινωνικός. Θα κάνω σε άγνωστους αιτήματα φιλίας στο Facebook, μήπως ψαρέψω κανένα ψηφοφόρο.
Μα πρέπει να έχω και αφήγημα και μια συντεταγμένη ρητορική, για να αντιμετωπίσω τους «εχθρούς»!
Ώρα, λοιπόν, για μηδενισμό των πάντων! Ας προτάξω την ανικανότητά τους, την καθολική απραξία των διοικούντων, με διαδόσεις και υπονοούμενα, με φωνές, με ύβρεις και όλα όσα συνθέτουν έναν …«έντιμο» πολιτικό αγώνα.Για τη ρητορική μου δε, επιλέγω εκείνη με τίτλο «Η ΚΑΤΣΙΚΑ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ»!
Προχωράμε λοιπόν: Στόχος ο δημαρχιακός θώκος!Το άλλο πρωί, έτοιμος να αρχίσω τις επιθέσεις στο πεπαλαιωμένο καθεστώς ηγεσίας,με σταματά στον καθρέπτη ξανά ο εαυτός μου: « Πού πας ρε Καραμήτρο;».
Σπούδασες, κουράστηκες, καταξιώθηκες μέσα από τη δουλειά σου, απέκτησες φήμη. Και ξαφνικά τα παρατάς όλα, για να σώσεις τα Μέγαρα; Δε λέω, αγαπάς τον τόπο που γεννήθηκες και μεγάλωσες, τον τόπο που κατοικείς και έκανες οικογένεια. Άλλο όμως αυτό.
Περίμενα να έχεις καταλάβει πως δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα στην πόλη , αν δεν αλλάξει πρώτα η νοοτροπία του κόσμου της . Περίμενα να γνωρίζεις πως ο κόσμος εξελίσσεται και οι τεχνολογίες φέρνουν τα πάνω-κάτω στη ζωή. Εσύ δεν είσαι που θαυμάζεις την πρόοδο των άλλων πόλεων, αλλά την ίδια στιγμή ανεβαίνεις στα τρακτέρ να φωνάξεις «ΟΧΙ», σε οτιδήποτε νεόφερτο;
Εσύ δε μένεις με το στόμα ανοιχτό για την πρόοδο των άλλων, αλλά το βράδυ πετάς ένα σπίτι μπάζα και στρώματα κρεβατιών στον κάμπο της πόλης ή πάνω στα πεζοδρόμια; Εσύ δε τρέχεις με 100χιλ. την ώρα μέσα σε κατοικημένες περιοχές και ποτέ δε σταματάς σε διαβάσεις πεζών; Εσύ δεν καταγγέλεις το ρουσφέτι, αλλά αν καθίσεις στο θρόνο, θα το «κάνεις επιστήμη;».
Θα σου επισημάνω πως η ηγεσία δεν είναι παιχνίδι στο playstation. Εσύ νομίζεις πως οι αυλοκόλακες που σε ξεμυάλισαν θα είναι μαζί σου εσαεί. Τόσο επιπόλαιος είσαι; Θα σε παρατήσουν με την πρώτη ευκαιρία, για να ακολουθήσουν τη …σόλο καρίερα, όπως έκανες κάποτε κι εσύ…
Θεωρώ πως με τις γνώσεις που έχεις, γνωρίζεις πως η σοβαρότητα είναι το προσόν ενός ηγέτη. Η μεγάλη ηλικία που μέμφεσαι περιέχει το πλεονέκτημα της αθροιστικής εμπειρίας. Περιέχει το μεστό λόγο, το ρεαλισμό, τα λίγα λόγια, την ευγένεια και όχι την έπαρση και την αλαζονεία που εσύ επιλέγεις.
Πόσο σπανίζει τελικά η σοβαρότητα!Πόσα χρόνια ακούσαμε από επίδοξους «σωτήρες» υποσχέσεις, απύθμενη μπουρδολογία, αμέτρητα παραμύθια;
Τελικά, μπόρεσα, εαυτέ μου να σε προσγειώσω στην πραγματικότητα; Μάλλον όχι! Βάλε τουλάχιστον πλάτη να αλλάξει η νοοτροπία της όμορφης πόλης μας. Για όλα τ’ άλλα, έχεις καιρό…
Αθανάσιος Ν. Υψηλάντης
Οικονομολόγος/ τ. Marketing Manager στην Ολυμπιακή Αεροπορία
