Σκέψεις για την αρχή ενός Σχεδίου Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας στα Μέγαρα.
Γράφει ο: Σωτήρης Γιαννόπουλος
Έστειλα μήνυμα στο 13033, με σκοπό να κάνω μια βόλτα στη πόλη που ζω εδώ και 19 χρόνια, στα Μέγαρα.
Διαπίστωσα να κινούνται πολλά ποδήλατα, αλλά και πολλοί πεζοί συγκριτικά με την προ κορωνοϊού «εποχή».
Αισθάνθηκα χαρούμενος, γιατί είδα πολλά παιδιά με κράνος και κάποιους γονείς με κράνος, σε λιγότερο μεν αριθμό σε σχέση με τα παιδιά. Είναι σαν να βάζουμε τα παιδιά μας σε παιδικό κάθισμα δεμένα και εμείς να μη φοράμε ζώνη ασφαλείας.
Τα παιδιά θέλουν τους γονείς τους ασφαλείς.
Διαπίστωσα ότι οι ποδηλάτες και οι πεζοί δεν κινούνταν σωστά. Διαπίστωσα τα οχήματα, νόμιμα ή μη λόγω απαγόρευσης μετακίνησης, που κινούνται στο δρόμο, να έχουν μεγαλύτερη ταχύτητα απ’ ότι συνήθως, επειδή δεν κυκλοφορούσαν πολλά οχήματα στο δρόμο (οι άδειοι δρόμοι σκοτώνουν).
Διαπίστωσα στη Βαρέα, στην Πάχη, αλλά και σε στενά σοκάκια της πόλης των Μεγάρων να κυκλοφορούν πεζοί και ποδηλάτες που μένουν σε άλλες γειτονιές. Διαπίστωσα να κοιτούν κάποια παιδιά (γυμνασίου μάλλον) το μουσείο, την Κρήνη του Θεαγένους και κάποια στιγμή κρυφάκουσα να λένε «δεν έχω έρθει ποτέ μέσα στο Μουσείο, μέσα στην Κρήνη».
Διαπίστωσα πολλούς γονείς να δείχνουν τα σήματα αλλαγής κατεύθυνσης στα παιδιά τους, αλλά θαύμασα και εκείνους τους γονείς, που συνόδευαν τα παιδιά τους στην ποδηλατοβόλτα ή στον περίπατο.
Φοβάμαι όμως……
Ο φόβος πηγάζει από την ανησυχία τυχόν τροχαίου ατυχήματος με ποδηλάτη ή παράσυρση πεζού. Φοβάμαι ότι θα εξαφανιστούν οι όμορφες εικόνες της ποδηλατοβόλτας και της πεζοπορίας που αυξήθηκε στην πόλη μου λόγω κορωνοϊού, μετά τα μέτρα απαγόρευσης.
Για να μπορούμε να θαυμάζουμε και να χαιρόμαστε αυτή τη νέα τάση (αναγκαστική λόγω κορωνοϊού) θα πρέπει να την υποστηρίξουμε είτε ατομικά είτε συλλογικά.
Εδώ και χρόνια προτρέπουμε τους οδηγούς να μειώσουν το όριο ταχύτητάς τους από τα 50χιλ/ώρα μέσα στην πόλη στα 30 χιλ/ώρα. Η σύγκρουση με 30 χιλ/ωρα μειώνει κατά πολύ μεγάλο ποσοστό θανάσιμο αποτέλεσμα σε σχέση με τα 50 χιλ/ώρα. Η ενημέρωση των οδηγών για την «Συχνή Κίνηση Ποδηλάτων» είναι πολύ σημαντική μέσω πινακίδων ή ακόμα μέσω οριζόντιας διαγράμμισης μέχρι να γίνει συνήθεια των κατοίκων, αλλά και των επισκεπτών στην πόλη. Ας δημιουργηθούν θέσεις στάθμευσης ποδηλάτων κοντά σε χώρους όπως στις πλατείες, πολιτιστικοί και πολιτισμικοί χώροι, σχολεία, δημοτικές υπηρεσίες, εκκλησίες αλλά και στις παραλίες. Η χρησιμότητα των χώρων αυτών θα πρέπει να είναι τέτοια ώστε ο κάθε ποδηλάτης να μπορεί να σταθμεύσει και να ασφαλίσει το ποδήλατό του προκειμένου να μετακινείται είτε για εργασία είτε για διασκέδαση.
Επιπροσθέτως, ύψιστη σημασία έχει η τοποθέτηση κάδων απορριμάτων πεζών κατά μήκος από και προς τις παραλίες, παγκάκια κ.α προκειμένου να υποστηριχτούν οι πεζοί για τη μετακίνησή τους.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον ρόλο της οικογένειας, αφού είναι υπεύθυνη για τη σωστή οδηγική συμπεριφορά του παιδιού, εκπαιδεύοντας το παιδί στο πώς να μετακινείται σωστά ως πεζός στη πόλη. Οι γονείς αποτελούν το καλό παράδειγμα και το πρωταρχικό πρότυπο των παιδιών.
Μακάρι να γίνουν αλλαγές στο άμεσο μέλλον, προκειμένου να συνεχίσουμε να βλέπουμε ποδηλάτες και πεζούς ασφαλείς να μετακινούνται στη πόλη.
Ας κάνουμε τα Μέγαρα, που δεν είναι «επίπεδα» λόγω γεωλογικών και μορφολογικών συνθηκών, ικανά για να ενταχθούν σε ένα σχέδιο αστικής βιώσιμης κινητικότητας.
Σωτήρης Γιαννόπουλος
κάτοικος Μεγάρων
