Ακολουθεί άρθρο – επιστολή της Βασιλικής Κουτσουμπού, υποψήφιας δημοτικής συμβούλου με τον συνδυασμό «Ένωση Πολιτών», με επικεφαλής τον νυν δήμαρχο και υποψήφιο δήμαρχο Μεγαρέων, Γρηγόρη Σταμούλη.
Γυρίζοντας πίσω στον χρόνο ή επιστρέφοντας στην αρχή της πολιτισμικής μας κληρονομιάς θα αντλήσουμε πλήθος στοιχείων που συνθέτουν την πολιτισμική μας αυτή ταυτότητα. Τα Μέγαρα κατοικούνται στο βάθος των αιώνων δεικνύοντας μια πλούσια ανθρώπινη παρουσία από τα προϊστορικά χρόνια, όπως φανερώνουν τόσο τα κατάλοιπα που πρόσφατα παρουσιάστηκαν από την αρχαιολογική υπηρεσία, όσο και ο μύθος.
Η σημαντική γεωστρατηγική θέση ανέδειξε την πόλη ως πυλώνα εμπορίου και επαφών σε ανατολή και δύση και ως μητρόπολη αποικιών, τα Υβλαία Μέγαρα και το Βυζάντιο. Ο Θέογνις με την ανάπτυξη του λόγου του ανέδειξε την ανάγκη των αρετών στο κοινωνικό σώμα, ενώ τον 5ο αιώνα π.Χ. τα Μέγαρα συμμετείχαν στην αντιμετώπιση του περσικού κινδύνου.
Η ιστορία δεν σταματά εδώ. Διανύει τα χρόνια τα ελληνιστικά, τα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, την εγκαθίδρυση της Νέας Ρώμης στο Βυζάντιο και ενώνεται στο σήμερα μετά την απελευθέρωση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά την ελληνική επανάσταση.
Η αναδρομή αυτή, σκοπό έχει να δείξει τον μακραίωνο κοινωνικό βίο των Μεγαριτών, μέσα στον οποίο αναπτύχθηκε η Φιλοσοφία και ο Λόγος, με αποκορύφωμα τη Μεγαρική Φιλοσοφική Σχολή και την αδερφική παρουσία στο πλευρό του Σωκράτη και του Πλάτωνα.
Το ζωντανό αυτό κομμάτι της Ιστορίας, όπως είναι και τα θρησκευτικά δρώμενα που λάμβαναν χώρα στη Μεγαρίδα, για παράδειγμα τα Νυκτέλια προς τιμήν του θεού Διόνυσου, αλλά και άλλες εορτές που αναβίωναν το ανακάλημα από τον Άδη, εορτές με έντονη τη γυναικεία παρουσία, δεν σιωπά.
Και δεν σιωπά ούτε η παρουσία των προσφυγικών μας πληθυσμών της Νέας Περάμου και του Μελιού, άνθρωποι που η ψυχή τους εκριζώθηκε βίαια από τη γη τους, διότι η καρδιά των ανθρώπων κάποτε σκλήρανε τόσο που με φωτιές και πνιγμούς στη θάλασσα επιδίωξε να δείξει την πιο άπονη στάση σε αυτό που ονομάζουμε ζωή. Όμως, οι συνέπειες ήταν δυσβάσταχτες για όλον τον Ελληνισμό που θρήνησε την πτώση της αρχαίας Ιωνίας των Ελλήνων, της Φιλοσοφίας και της Δημοκρατίας.
Αυτό το Ιωνικό στοιχείο, που περιέπλεξε με τα κοσμήματά του μαζί με τον δωρικό ρυθμό και τα μνημεία της Ακρόπολης, είναι ζωντανό έως τις ημέρες μας. Με άλλα λόγια, ο τοπικός μας πολιτισμός, εκείνος στο πλαίσιο των συνόρων μιας πόλης, συναποτελεί ψηφίδα στο πολιτισμικό υπόβαθρο που ονομάζεται ελληνικός πολιτισμός.
Και ο ελληνικός πολιτισμός αποτελεί ψηφίδα στο πανανθρώπινο μωσαϊκό κουλτούρας και ζωής.
Πάνω από όλα, είμαστε άνθρωποι και κατόπιν το πολύ σημαντικό, θεματοφύλακες ενός πολιτισμού που κληρονόμησε στην ανθρωπότητα την Ιδέα του Ανθρώπου.
Γι’ αυτό ας αγαπήσουμε όλοι τους εαυτούς μας με υγεία και να γνωρίσουμε ότι ως κληρονόμοι έχουμε την ιερή υποχρέωση να διατηρούμε το λίκνο της Ελλάδας για όλους τους ανθρώπους.
Ξεκινάμε βάζοντας ένα μικρό λιθαράκι στην τοπική μας κοινωνία.
Γι’ αυτό χρειάζεται να επανεξετάσουμε την ιδέα ενός νέου μουσείου – πολυχώρου – αρχαιολογικού πάρκου που θα αγκαλιάζει και τον ιωνικό και τον δωρικό ρυθμό με αμφιθέατρο συνεδριακό.
Επίσης προτείνω τη δημιουργία αμφικτιονιών ανάμεσα στα Μέγαρα και σε άλλες πόλεις αλλά και αδελφοποιήσεις με πόλεις του εξωτερικού που ανήκουν στο πλαίσιο των μεγαρικών αποικιών και όχι μόνο.
Το αγροτικό προϊόν δύναται να γίνει και τουριστικό προϊόν.
Με εκτίμηση
Κουτσουμπού Βασιλική
Αρχαιολόγος, αριστούχος στο μεταπτυχιακό της Φιλοσοφίας, του τμήματος Φιλοσοφίας ΕΚΠΑ
