Κατεπείγον και έκτακτο Δημοτικό Συμβούλιο στον Δήμο Μεγαρέων μες στη ραστώνη της Κυριακής, 14ης Μαΐου και ώρα 13:30, μετά το θέμα που προέκυψε με τη μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) με βυτιοφόρα φορτηγά από τη νήσο Ρεβυθούσα προς το Πέραμα Μεγάρων και τη διέλευσή τους από το υφιστάμενο οδικό δίκτυο του Δήμου στην περιοχή.
Ο Διαχειριστής Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου ζήτησε από τον Οργανισμό Λιμένος Ελευσίνας να δώσει λύση και να αδειοδοτήσει τον προβλήτα Περάματος Μεγάρων προς χρήση εκτέλεσης μεταφοράς LNG με φορτηγά από 19 Μαΐου και έπειτα.
Σκοπός του άρθρου δεν είναι το ρεπορτάζ και η ανάδειξη των όσων συνέβησαν μέχρι εδώ για να φθάσουμε να παρατηρούμε, ενδεχομένως, τα φορτηγά να περνούν από μπροστά μας, ούτε τα όσα ελέχθησαν ή διαδραματίστηκαν στο χθεσινό Δημοτικό Συμβούλιο και τελικώς, τι ή ποιος φταίει και αν φταίει ή το αν πρέπει ή δεν πρέπει να περνούν τα φορτηγά.
Δεδομένα και στοιχεία όμως, από το χθεσινό συμβούλιο, θα χρησιμοποιηθούν για να κατατεθούν κάποιες σκέψεις που προκύπτουν από όλα αυτά. Και βεβαίως οι σκέψεις αυτές δεν διεκδικούν ούτε κάποιου είδους μοναδικότητα, ούτε, αλίμονο, και το αλάθητο. Απορρέουν όμως από αγαθή πρόθεση και αποζητούν προσοχής και συμμετοχής σε έναν διάλογο για το θέμα, ίσως.
Στην όλη χθεσινή διαδικασία του ύψιστου θεσμικού οργάνου αποφάσεων και διαχείρισης του παρόντος και μέλλοντος του Δήμου μας, το Δημοτικό Συμβούλιο, ακούστηκαν πολλά. Οι δημοτικοί σύμβουλοι αλλά και οι επικεφαλής όλων των συνδυασμών έλαβαν θέση, διατύπωσαν σκέψεις και προτάσεις. Ακούστηκαν ονόματα, σενάρια για προθέσεις… «άλλες» καθώς και υποψίες για «παιχνίδια πολιτικά».
Είναι αλήθεια ότι παρέλασε – με την καλή έννοια – ένας ολόκληρος θίασος ονομάτων και τίτλων – προσώπων, οργανισμών, εταιρειών – αλλά κανείς – ή σχεδόν κανείς ίσως – δεν είπε τον τίτλο του έργου που αναπαριστά αυτός ο «θίασος».
Ο τίτλος του έργου είναι ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ. Δυο λέξεις που όπως καταλαβαίνετε δημιουργούν καλώς ή κακώς παγκόσμιο θόρυβο εδώ και πάρα πολύ καιρό. ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ, επαναλαμβάνω για όσους δεν το είδαν ή δεν το άκουσαν. Όχι Μέγαρα, όχι ΔΕΣΦΑ, όχι ΟΛΕ, όχι Κουμπέτσος, όχι Καμαρινάκης, όχι Δημοτικοί Σύμβουλοι του Δήμου Μεγαρέων ή Δήμαρχος, όχι ασφάλεια πολιτών, όχι υγροβιότοπος Βουρκαρίου, όχι δεξιά ή παραδεξιά, αριστερά και πιο αριστερά. Αλλά ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ.
1. Από τα συμφραζόμενα του κ. Μπερδελή με την αμίμητη προλογική του φράση «…ήρθε η ώρα του λογαριασμού» (για την υπόθεση φυσικό αέριο , ΔΕΣΦΑ, ΔΕΠΑ κλπ) όταν ο ίδιος «έδινε τη μάχη του για έξι μήνες να μην υλοποιηθεί ποτέ στον τόπο μας αυτό το έργο», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε,
2. Από την εξίσου αμίμητη φράση του κ. Κουμπέτσου «…ξέρουμε με ποιους τα βάζουμε;»,
3. Από το «ακραίο» μέτρο κλεισίματος των εκλογικών κέντρων στις προσεχείς εθνικές εκλογές ως πρόταση του κ. Σταμούλη σε ένδειξη διαμαρτυρίας και αγανάκτησης θέλοντας να εκφράσει το «ως εδώ και μη παρέκει» στην πρόταση του ΟΛΕ,
4. Από τη στάση του κ. Μαργέτη να «μοιραστεί» άμεσα την πληροφορία που είχε με τον κ. Σταμούλη και αφού πρώτα είχε δει να αναδεικνύεται ως θέμα από τον κ. Σεβαστή, για εξεύρεση «λύσης» ή λήψη άμεσων μέτρων ή εν πάση περιπτώσει… να μαζευτούμε όλοι και να ομονοήσουμε,
5. Από την υποψία του κ. Βαρελά ότι ακόμα και τώρα αν το σταματήσουμε ποιος μας εγγυάται ότι στο άμεσο μέλλον δεν θα γίνει;,
6. Από τη διαχρονική και πάγια ιδεολογία του κ. Χοροζάνη ότι εκεί που «μιλάει» το χρήμα και το κεφάλαιο δεν δύναται να μιλήσει ο λαός και οι πολίτες,
7. Από τα ευρηματικά και άξια λόγου και αναφοράς τεχνικά στοιχεία που παρέθεσε ο κ. Παρασκευάς για το όλο θέμα,
και τέλος ως «8» από όλα τα υπόλοιπα που ακούστηκαν και ελέχθησαν από όλους τους παρευρισκόμενους που δεν θα αναφέρω, όχι γιατί τους υποτιμώ, αλλά για λόγους οικονομίας λέξεων και σκέψης,
ίσως, λέω ίσως, θα πρέπει να κατανοήσουμε τα κάτωθι:
Σαφές και αδιαμφισβήτητο δεδομένο είναι ότι μιλάμε για έναν ενεργειακό πυλώνα – κολοσσό τεράστιας εμβέλειας. Μιλάμε για το φυσικό αέριο στην ποδιά του οποίου «παλληκάρια σφάζονται» και μιλάμε για κέρδη, χρονομερίδια και εμπλεκόμενες εταιρείες με ονοματεπώνυμο βαρύ που «δεν μπορούν και δεν θέλουν να περιμένουν».
Από την άλλη μεριά μιλάμε για δύο Δήμους όμορους. Αυτούς της Ελευσίνας και των Μεγαρέων. Η μεν πρώτη από «γεννήσεώς» της γαλουχήθηκε και ανδρώθηκε με τα χέρια και τον ιδρώτα της εργατικής τάξης και το αποτέλεσμα είναι ορατό μέχρι και σήμερα με το πολιτισμικό και περιβαλλοντικό αποτύπωμα ευκρινές σε όλους. Η δε περηφάνεια της τόσο για το πληθυσμιακό της προφίλ όσο και για την ιστορική της διαδρομή άξια λόγου και απολύτως δικαιολογημένη.
Η δε Μεγαρίδα, όπως ονομαζόταν κατά το σχεδόν πρόσφατο παρελθόν – όπου και η «απώλεια του τίτλου της» τής χρεωκόπησε το μέλλον κατά την άποψή μου – και Δήμος Μεγαρέων τώρα, κατοικείται αδιαλείπτως από γηγενείς… δεν ξέρω και γω από πότε και διατηρούσε πάντα ένα αρκετά έντονο και ευρείας κλίμακας πολιτισμικό πρόσωπο υποβοηθούμενο από τον περιβαλλοντικό της χαρακτήρα ο οποίος μέχρι τουλάχιστον το 1970-80 ήταν αξιοζήλευτος και το ένα έτρεφε το άλλο με θετικές συνέπειες τόσο για την ιστορική της κληρονομιά όσο και για το βιοτικό επίπεδο του λαού της.
Ένα «βουβό» τμήμα του κόσμου – πολιτών του Δήμου Μεγαρέων που θεωρώ ότι δεν βλέπει, πίσω από όλα, συμπαιγνίες και πολιτικά παιχνίδια και ζει ανάμεσά μας μεγαλώνοντας τις οικογένειές του με κόπο, αξιοπρέπεια και κοινωνική ευθύνη, όπως ενδεχομένως μεταξύ τους και πολλοί άλλοι αλλά και ο γράφων, αισθάνονται απόμακροι και όχι ευκολόπιστοι και συγχρονισμένοι με έννοιες όπως απατεώνες, κλέφτες, αγύρτες, παλιάνθρωποι και εκφράσεις τύπου «όλοι ίδιοι είναι και κοιτάνε την τσέπη τους».
Με τελευταίο δεδομένο το παραπάνω αναμεμειγμένο με όλα τα υπόλοιπα, καλό θα ήταν να σκεφτούμε για τέλος το εξής: Τώρα που στον τόπο μας και με αυτή τη σύνθεση του Δημοτικού Συμβουλίου υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν το καλό του τόπου, που ζουν ανάμεσά μας και καλημεριζόμαστε κάθε μέρα στους δρόμους και δεν είναι δυνατόν να τους αποδίδουμε ποινικά κολάσιμες φράσεις γιατί είναι συντοπίτες μας με συγγενείς που προσβάλλονται και «συγγενείς» στο κάτω κάτω είμαστε όλοι, τώρα που υπάρχουν κυβερνητικά στελέχη με «παπούτσια» απ’ τον τόπο μας, αλλά και όλοι οι βουλευτές όλων των κομμάτων δείχνουν πως ακούνε τα προβλήματά μας και «ξέρουν» επιτέλους τον τόπο μας, να ζητήσουμε όλοι μαζί το εξής:
Να δοθεί σαφής εξήγηση και αιτιολογία γιατί πρέπει τα φορτηγά να διέρχονται του Δήμου Μεγαρέων και από προβλήτα εντός του, από τη στιγμή που ο προβλήτας του «Κρόνου», ίσως πληροί καλύτερα τις προϋποθέσεις. Και τέλος, πόσο δύσκολο είναι να κάτσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς με τους εκπροσώπους τους γύρω από ένα τραπέζι και με τη βοήθεια επιστημονικής άποψης, μελετητών κλπ, να υποδειχθεί αυτό που πρέπει, με μόνο γνώμονα την ασφάλεια των πολιτών, του φορτίου και της ιστορίας του κάθε τόπου;
Πρέπει η τελική μελέτη να πείσει τους πολίτες των Δήμων για το ένα ή το άλλο αποτέλεσμα, διότι το να πιστεύουμε ότι μπορούμε να σταματήσουμε τον γίγαντα που λέγεται φυσικό αέριο με ευχολόγια και μαγικά καθρεφτάκια θα αποτελέσει παγκόσμιο αστείο με θλιβερές συνέπειες.
Τελικώς, στο τέλος της ημέρας, το θέμα δεν είναι τι συζητήθηκε εχθές στο Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά τι θα ζητηθεί από εδώ και πέρα.
Ξέρω πως ο επίλογος ως πρόταση αποτελεί έκθεση ιδεών αλλά κινείται σε ύφος ομόνοιας και αγαθής προαίρεσης προς όλους. Αν, εν τω μεταξύ, αποδειχθεί εμπράκτως το αντίθετο με «κυβερνητικά γαλάζια, πράσινα και κόκκινα παιχνίδια και άλλες μικρομεγαλοπολιτικές ιστορίες τοπικού επιπέδου» εις βάρος πολιτών και Δήμων, θα επανέλθουμε.
Α. Μπακαούκας
