Ακολουθεί άρθρο του Κώστα Δέδε, Αρχιτέκτονα – Μηχανικού, συντονιστή της Τ.Ο Ε.ΠΑ.Μ Δήμου Μεγαρέων.
Οι λαοί λειτουργούν και αποφασίζουν σύμφωνα με τις ανάγκες τους. Δηλαδή π.χ, η εκλογή Τράμπ δεν ήταν μια ιδεολογική επιλογή με την έννοια της φιλοσοφικής άποψης του στα πράγματα, αλλά ήταν μια ξεκάθαρη επιλογή σε σχέση με την τσέπη των Αμερικάνων, αφού εδώ και χρόνια το εισόδημα τους όλο και συρρικνώνεται. Το ίδιο έγινε και με την επιλογή Μαργιέτη στην πόλη μας, όπου εξελέγχθηκε όχι για το καινοτομικό πρόγραμμα του ούτε για την επαναστατική του αντίληψη των πραγμάτων. Τον εξέλεξε ο Μεγαρίτης γιατί δεν σήκωνε άλλο τον Σταμούλη να διοικεί τον Δήμο σαν στρατόπεδο.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι οι λαοί δεν έχουν θέσεις ή δεν αντιλαμβάνονται τα πράγματα πέραν των βασικών συμφερόντων τους. Έτσι λειτουργούν όταν έχουν να επιλέξουν, σε στιγμιαίες αποφάσεις (εκλογές), μεταξύ του ενός ή του άλλου αφού ή έτσι ή αλλιώς δεν διοικεί ο δήμος (δημοκρατία).
Ας δούμε λοιπόν πως λειτούργησαν οι «Μεγαρίτες 1973», στον βάρβαρο «θάνατο» του νότιου ελαιώνα μας. Μέρες που είναι λοιπόν, θέλω να δω το Πολυτεχνείο από την θέση του Μεγαρίτη, και να καμαρώσω που είμαι και εγώ Μεγαρίτης. Γιατί κατά την άποψή μου τα Μέγαρα 1973, ήταν ένα γεγονός που θα πρέπει να μας κάνει όλους να νιώθουμε υπερήφανοι και να καμαρώνουμε, εξηγούμαι.
Η «Μεγαρική Εξέγερση» που ακολούθησε της τεράστιας καταστροφής του «κάμπου» μας στις 13-04-1973, είχε σαν αποτέλεσμα την καθοριστική συμμετοχή των εξεγερθέντων συμπατριωτών μας στον αγώνα του Πολυτεχνείου για την ρήξη του καθεστώτος της Χούντας των συνταγματαρχών. Ο αγώνας για την αδικία του τόπου μας μέσα σε μόλις έξι μήνες μετατράπηκε σε αντιδικτατορικός αγώνας, κάνοντας τους τότε συμπατριώτες μας να αντιληφθούν ότι η παράνομη και πραξικοπηματική εξουσία είναι αυτή που ευθύνεται για την καταστροφή αυτή και στράφηκαν ενάντιά της.
Οι τότε συμπολίτες μας έφτιαξαν την «επιτροπή αγώνα» για την αντίδρασή τους, σαν φυσικό επακόλουθο όταν σε έναν λαό, με την εφαρμογή βίας, ξεριζώνουν τα σπλάχνα του. Αυτή η «επιτροπή», απαρτιζόταν από απλούς συνειδητοποιημένους πολίτες, άνευ κομματικής χρείας και κομματικών σκοπιμοτήτων.
Ήταν μια καλή αρχή για το αίσιο αποτέλεσμα.
-Ο ξεσηκωμός έγινε με την αφορμή αυτού του γεγονότος, αλλά με την βαθιά αίσθηση ότι η Πατρίδα κινδυνεύει και χρίζει προστασίας.
Ο αγώνας αυτός χαρακτηρίστηκε από τον αυθορμητισμό και την αυτοοργάνωση.
Πως λοιπόν ένας λαός, κατά βάση «συντηρητικός», καταφέρνει από μόνος του μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα να δημιουργήσει αντικαθεστωτική συνείδηση;.
Η εξήγηση αυτής της «μετατροπής» κατά την γνώμη μου έχει μεγάλη αξία να αντιληφθούμε, έτσι ώστε να ερμηνεύσουμε την σημερινή «απάθεια». Να ερμηνεύσουμε το γιατί ενώ και οι τότε ήταν σε λήθαργο για έξι χρόνια, αντέδρασαν με τέτοια δυναμικότητα και υγεία που κανείς δεν φαντάζονταν μέχρι εκείνης της στιγμής, ενώ σήμερα -μετα από 14 χρόνια- που επίσης διαδραματίζονται άπειρα τραγικά γεγονότα -τοπικά και εθνικά- αδυνατούμε να «μετατραπούμε». (Για λόγους χώρου δεν θα αναλύσω τις απαντήσεις, αλλά πιστεύω είναι αυτονόητες).
Μερικά τραγικά τοπικά γεγονότα είναι:
Επαναλειτουργία του τρένου που διχοτομεί και πάλι την πόλη, για τα συμφέροντα των αγωγών.
Πολεοδόμηση της Βαρέας για τα συμφέροντα του Real Estate.
Αναδασμός στον ελαιώνα για την ιδιωτικοποίησή του μέσω ΣΔΙΤ. (άρα καταστροφή του).
Ιδιωτικοποιήσεις ορεινών όγκων και γενικά πρώην δημοσίων χώρων από το υπερταμείο.
Υφαρπαγή 7 χιλ. στρ. στον Μαυρατζά και 100 οικιών στον προφήτη Ηλία.
Βωξίτης στα Γεράνεια.
Ανεμογεννήτριες στα Γεράνεια.
Βιομηχανική ζώνη.
Αυτά και αλλά, πέραν των πολιτικών πράξεων όπως ο χειρισμός στην πανδημία, οι κατάρρευση του αγροτοπτηνοτροφικού τομέα, η πλήρης καρτελοποίηση της οικονομίας, είναι γεγονότα που οι μεγαρίτες 1973 θα είχαν ξεσηκώσει εκατό αντίστοιχες εξεγέρσεις.
Επι της ουσίας λοιπόν, η αξία αυτής της στιγμής της τοπικής μας ιστορίας δεν είναι μόνο η αγωνιστικότητα με την αντίδραση σε ένα τραγικό γεγονός αμφισβήτησης της τοπικής ανεξαρτησίας, ούτε μόνο η έμφυτη προστασία της περιουσίας, το σημαντικό είναι η κατανόηση ότι οι λαοί δεν κινητοποιούνται με ιδεολογήματα, είτε φιλελεύθερα είτε κομουνιστικά, το σημαντικό είναι ότι όταν θίγονται τα ιερά και τα όσιά τους, ενώνονται, αυτοργανώνονται, αναγνωρίζουν τον εχθρό και πολεμούν στο ίδιο μετερίζι, φιλελεύθεροι και κομουνιστές, άθεοι και χριστιανοί, εύποροι και προλετάριοι, και ρίχνουν τις εξουσίες.
ΣΗΜΕΡΑ, ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ.
ΣΗΜΕΡΑ, ΟΔΗΓΟΥΜΑΣΤΕ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΤΑΠΙΝΩΤΙΚΕΣ ΗΤΕΣ.
ΣΗΜΕΡΑ, ΔΕΝ ΚΑΜΑΡΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΡΙΤΕΣ.
Με τιμή
Κώστας Αν. Δέδες
